vrijdag 26 november 2010

avonturen met de chubby darter....


Met laatste winter nog vers in het geheugen dacht ik dat het zinvol zou kunnen zijn wat échte verticaalplugjes in huis te halen. Mocht het weer ijsvissen worden dan ben ik voorbereid!

Mijn begerig oog viel op de Chubby darter van Salmo ; een 5 cm lang en 9 gram zwaar (snel)zinkend plugje.
Het dient met felle tikjes omhoog gevist te worden en vertoont dan inderdaad een prachtige nerveuze actie.
Ook is er een rateltje ingebouwd.

Schreeuwerige Amerikaanse reclamefilmpjes beloven tópvangsten: "If nothing else catches fish, the Chubby darter will!"
Met iets realistischer verwachtingen heb ik mijzelf laatst een klein bergje Salmo's aangeschaft waaronder een klein dozijn van dit supervangend monstertje.

Vanmiddag was het dan zo ver; aan het einde van de middag er nog even uit. Een frisse wind deed mij betreuren dat ik mijn warmere muts niet had meegenomen. Een snijdend windje snelde mij vanaf het water tegemoet. Het eerste ijs zag ik in de sloten.

Eerst de traditionelere aasjes geprobeerd; het shadje en de worm. Ondanks zorgvuldig mijn plekjes afvissen kreeg ik geen teken van leven.  Met de eerder genoemde Salmo-reclameslogan in het hoofd werd er een Chubby darter aan het dunne dyneemalijntje gebonden. Géén staaldraadjes dit keer; ik wil de dansende actie van dit plugje ten volle benutten. Ik bewonder de glijdende actie eerst op een diepte waar ik het plugje nog kan volgen, dan mag het de diepte in; doe je ding!

Helaas is het bij een oefening gebleven, na de zonsondergang werd het snel kouder. De baarzen hadden er vandaag geen zin in maar het plugje gaat zaken doen; daar ben ik van overtuigd!

donderdag 25 november 2010

verbaa(r)sd...


Vanmorgen in Alkmaar; een ontmoeting tussen mijzelf en dit wel héél verbaasd kijkende baarsje...
Gelukkig bleef het niet bij deze ontmoeting en zijn er ook wat broertjes en zusjes komen spelen.

Om even na achten lieten René en ik onze shadjes los in het kanaal wat door Alkmaar loopt. Enkele minuten later komt de eerste baars vanonder een woonboot weg; 't is meteen een leuk visje en opgetogen trekken we even later weer verder.

                                     leuk begin van de dag!

Helaas, dit fraaie visje bleek één van de weinige baarzen die er zin in hadden vandaag. Het duurt wel zeker een half uur voor we de eerste knabbeltjes voelden bij een aantal dukdalven. Daar haken we verschilende visjes... heel eventjes maar vóór ze weer losschieten en ons gefrustreerd achterlaten. Ah! Wéér een visje en... !@#%&*!!  wéér is tie weg;! We zien ze vaak niet eens. Het doet ons een beetje denken aan zo'n grijper op de kermis; net als je denkt dat je een prijs hebt gescoord flikkert de boel weer naar beneden.

Toch lopen we geenszins te balen; het is erg leuk om samen te vissen, we zien de zon opkomen  boven de brug en het is beduidend minder koud dan het KNMI ons deed geloven. Al met al helemaal niet slecht!
                                                

Uiteindelijk mag ik dan toch nog twee minibaarsjes vangen . Een daarvan heeft even geposeerd en leek wat verbaa(r)sd dat ik 'm tijdelijk boven water bracht.

Dan vissen we een haventje af, zoeken op steigertjes, onder bootjes, maar niets mag baten; ze zijn er niet, lijkt het. We trekken verder het centrum in naar een oud grachtje. We kunnen hier niet al te lang meer vissen want half twaalf moeten we weer bij de auto staan; René heeft huiselijke verplichtingen.

In een half uurtje vissen we vruchteloos in dat grachtje, vrij ondiep en gezien het gebrek aan belangstelling in onze aasjes verwacht ik er niet veel meer van. Even nog denk ik er mee op te houden, 10 minuten voortijds en mijn vismaat te gaan aanmoedigen maar dan maak ik nog één worpje. En net als we even staan te kletsen vangen we allebei nog een leuke baars. De dag kón al niet meer stuk maar dit geeft toch wel een bijzondere glans, zo'n mooie afsluiting. Eigenlijk zouden we nu een soepie moeten gaan eten en dan weer doorvissen.
Allebei zouden we dat wel willen maar helaas...de tijd is op. We besluiten ter plekke om het volgende week nog 's over te doen. Misschien wel aan het IJ.
Onderweg naar het station telt René nog even alle baars op die we deze ochtend hebben gevangen; precies 100 cm!  Eén meter geluk met stekels...

                                                        geluk met stekels!                 

                                  en ook voor mij een prijs op de valreep!

vrijdag 19 november 2010

Stekelmans....




Een bekend roofvisvisser uit Lisse
Kan - zo blijkt- zich behoorlijk vergisse

Eén moment niet opgelet...
baars weggegleden
en flink gesneden

‘t Ging ook allemaal zo snel
maar zo’n stekel voel je wel!

Inmiddels zijn we maanden verder
flinke bobbel en veel pijn
een afspraak bij de chirurgijn

dikke spuiten , hechtingen , een snee?
vertel eens Ard; viel het een beetje mee?


pleister op de wonde:

Inmiddels kun je zelf ook prikken
met een mosquito welliswaar
maar nog héél even…tanden op elkaar!

donderdag 18 november 2010

een "Meneer" met wormen...



Vandaag was een fijne dag...

"Van je vrienden moet je 't hebben", zeggen ze.

Rond 07.30 werd ik al opgepikt voor een ritje in Ap's Baarsbolide.  Naar Den Helder ditmaal.
Ard was ook mee; gezellig als altijd.

Bas had, volgens afspraak, de baarzen al voor ons wakker geschud en de stekken met krijt voor ons op de kade gemarkeerd, zodat we metéén wisten waar we moesten zijn... topservice!  ;)

In de overgang naar een (nog) lichter spinstokje wordt ik door de mannen van lichtervissen wel op een héél fraaie manier begeleid; het is mij vergund om vandaag met twee supermooie baarshengeltjes te vissen;

Allereerst de mosquito XXX-light, Bas z'n eigen "mugje" en het prototype van de mosquito 00, waarover jaloerse tongen fluisteren dat Bas 'm naast z'n bed heeft staan zodat 'ie slechts z'n arm hoeft uit te strekken om aan de vibraties in het grafiet af te lezen of de baarzen "los" zijn. Een benijdenswaardig voorrecht dus en ik ben zéér vereerd.

De baars werkt gelukkig ook mee en een fraai exemplaar van 38 cm. komt in mijn netje. Wát een genot om zo'n mooie vis op zo'n schitterend hengeltje te mogen drillen! Nog meer baarsjes laten dit ultralichte stokje dansen en trillen dat het een lust is. Mijn vismaten vangen ook hun visje maar de baars is moeilijk te verleiden.
Zéér    l    a    n    g    z    a    a    m     binnendraaien, nauwelijks tikjes geven - dat gaat ze al te snel - is het devies. Een subtiel minishadje, een zéér licht loodkopje en...een worm maken vandaag blijkbaar het verschil.

Zo lang het nog mag maak ik graag gebruik van dit extra stukje "levend aas" om mijn shadje te promoten.
En niet zonder succes. Waar de shad-diehards doorgaan en af en toe een visje pakken of zelfs niets vangen blijven de wormen in trek. Bij de vissen dan, wel te verstaan; ik bied wat wormen aan maar het blijven échte rubber-aanhangers, die vrienden van me.

's Middags worden worm en shadje uitgelaten aan Ap's prachtige baarsbeukertje, een prachtig strak spijkertje uit de stal van de fa. Schreiner en apart voor hem vervaardigd. Ook dit is een juweeltje van een hengel en ik voel mij nu wel héél erg verwend. Ik blíjf er ook mee werpen en vissen tot nummer 40 in zicht komt. Die laatste vis lost vlak voor de kant. Ik vind het wel goed zo!

Ook het college van rubber-only dat zich achter mijn rug meer en meer gedurende de middag tot lichtervissen-praatgroep heeft  getransformeerd begint signalen af te geven dat men het wel genoeg vindt.
Een grapje wat mij net ontgaan is (*1) (of wat ik niet helemaal begreep) leidt er toe dat mij inmiddels met "meneer" is gaan aanspreken.

Het is me wat; een "meneer" met wormen!

Ap, Ard, Bas, Peter en Paul, het was een genoegen vandaag in jullie gezelschap te mogen vissen. Bedankt!


( *1 - lees er meer over op www.lichtervissen.nl )

zaterdag 13 november 2010

I feel.....privileged!


De afspraak stond. Uitgeslapen. Een goed ontbijt. Geen koffie omgegooid. Geen file's. Geen regen. Zacht weer...

Wat kón er nog misgaan vanmorgen?
 Ik zal het u vertellen..

Voor twaalven arriveren René en ik al bij 't Twiske om te kijken of de baarzen dit keer wél thuis zijn.

Al bij de auto krijgt mijn vismaat een telefoontje van z'n vrouw; de kleine is niet lekker en krijgt kiezen.

We besluiten terstond om er dan maar een korte vissessie van te maken. There's more to life than fishing nietwaar? Beter een mooi uurtje doen dan helemáál niet vissen.

Helaas zat dat uurtje er ook niet in.  Ik tuig op, stel de slip af en KRR-AKKK!  De Mitchell Privilege 152 spinhengel breekt keurig in twee stukken. Precies boven de pensluiting en preciés ook waar René's eerste Privilege ook sneuvelde. Al eerder heb ik niet zulke beste verhalen gehoord over dit hengeltje maar de maat is nu wel vol. René bedankt feestelijk voor het aanbod van een nieuwe en ik kán me er iets bij voorstellen.

We lachen er maar om en vissen een andere keer wel verder. Ons humeur kan niet stuk vandaag.
René, sterkte met Martijn en de tandjes!

                     Dát zou je willen! Maar de hengel kan het ook zonder mijn hulp.

zondag 7 november 2010

Een week vissen...

Een week vissen, dat is toch wel heel luxe!

Ik moet toegeven dat ik niet élke dag gevist heb deze week maar vrijwel elke dag ben ik er toch wel een beetje mee bezig geweest. Voorbereiden en zoeken naar nieuwe plekken om 's te proberen horen daar ook bij. De voorpret is zeker niet te versmaden.

Na de foggy day van maandag heb ik op woensdag mijn verjaarsbaars gevangen. Er moest gezocht en gepeuterd worden maar na een uurtje of twee spartelde toch een fraai gestreept exemplaar in mijn netje.
Een mooie baars was 't, maar niet in verhouding tot de vis op de foto die mij werd gestuurd door Jennifer.


                              leuke grap maar mag het een onsje of wat minder?

Vrijdag werd de vis- en botenbeurs in Utrecht aangedaan, samen met René. Ik heb me érg ingehouden en kocht slechts een mini-baarsplugje. Het zag er zó leuk uit dat ik het niet kon laten liggen. Een prachtig baarspatroon om die gestreepte kannibalen te verleiden.

Bas en vismaat Rik kwam ik nog tegen bij de stand van Bart Bakker. Ook leuk om die laatste nou ook eens "in het wild" tegen te komen. Ik ga zeker nog eens naar z'n winkel om al dat moois uitgebreider te bewonderen.

Ná de beurs zijn we in de snel invallende schemering nog even René's nieuwe molentje gaan testen.
Gelukkig wilde een snoek wel even het slipgedeelte voor 'm op de proef stellen; de bofferd!

                                                              bofferd!

Zaterdag om 07.30 staat Bas al weer voor de deur. We gaan, samen met Ap, een dagje de Brielse baarzen belagen. Het mini-plugje van de beurs wordt hier ook ingezet maar kan z'n vangerige uiterlijk (nog?) niet waarmaken door de stekelrovers te verleiden. Zelfs versierd met een wormpje lukte het niet!
Ach...de baarzen waren ook niet écht los; hij krijgt binnenkort een nieuwe kans; misschien mag 'ie woensdag wel opnieuw voor z'n "B*-diploma"

(*-waarbij "B" uiteraard staat voor Baars. De "A" had 'ie al; die was van Aanschaf. Of dat een verstandige was zal nog blijken)

                                (nog) verborgen vangstcapaciteit?

Een paar Brielse baarzen zijn wel gevangen door mij maar ik heb vrij veel naast de man met het Rode petje gevist en daar viel toch niet aan te tippen hoor; de onbetwiste topvanger van de dag! Nou zegt dat mij niet altijd het meeste. Veel leuker vind ik dat bij Bas er altijd het plezier van het vissen afspat. Zelfs als er minder gevangen wordt.

                                            baarsplezier...


Het werd een héle fijne dag waar de weerjuffrouwen en dito meneren eens fijn ongelijk kregen. Géén druppel nat en met een rozige kop van het zonnetje, de buik vol van de andijviestamppot keerden wij zéér voldaan huiswaarts.

Vandaag heb ik maar eens niet gevist. Zo'n dag er tussendoor is ook wel fijn. Je ziet ook nog eens wat anders.
Bruin en kleurloos lag de Larense heide er aan het eind van de middag bij. Maar naarmate de zon zakte werd een heel spectalulair kleurenpatroon tevoorschijn getoverd. Een paar weken geleden ook al en nu wéér, wat een bof. Ik bleef plaatjes schieten! Maar een paar minuten had ik, vlak voor zonsondergang.
Ik sluit de week af met één van mijn mooiste foto's van vanmiddag. Eigenlijk moet je 'm éven aanklikken om
in volle glorie te bewonderen. Prachtig toch?

maandag 1 november 2010

A foggy day...

Een dag als deze. Mist die zowel buiten langs mijn huis sliert als in mijn hoofd haar wollige draden trekt. In de middag mag ik er even uit. Genoeg van de taken die ik mijzelf heb opgelegd.
Op weg naar het water zie ik een dun en waterig zonnetje. 

Een visser staat bij de sluis. We maken een praatje over de vangsten, bootjes en het Nieuwe Meer. Beide koesteren we de wens het Meer eens vanaf een andere kant te benaderen; vanuit een bootje dus.
Ook wonen we vlak bij elkaar, zo blijkt als we gegevens uitwisselen; wie weet kunnen we ooit eens wat nader kennismaken en samen vissen.

Dan vervolg ik mijn weg. Mijn doel is een paar baarzen te interesseren voor mijn shadjes. Ik heb mijn té hooggespannen verwachtingen al bijgesteld; de laatste weken zijn de vissen moeilijk te vinden is mijn ervaring.

Het Nieuwe Meer ligt er vandaag roerloos bij. Het water lijkt bedekt door een grijzige deken.
Elk stapje op het ponton zie je vertaald in rimpels. Ik neem geen risico en loop héél voorzichtig om trillingen te vermijden over de betonnen rand.

Het mocht niet baten; achter mij aan is een nieuwsgierige man aangelopen. "Ga je vissen?" riep 'ie straks al.
"Boem! boem!" dof klinken de schoenen op het ponton. De rust is even verstoord hier. Grote golven verspreiden zich en ook al is het water hier redelijk diep toch ben ik daar nooit zo blij mee.

Een loodkopje met een shadje en wat mestpiertjes verdwijnt langzaam naar beneden. Ik wacht op het slap vallen van de lijn. Tik! tik! tik! Zachtjes wipt het shadje op meer dan 3 meter diepte over de bodem. Het is hier kraakhelder; kan mijn aasje zién huppelen. Nóg een reden om me hier zeer rustig te houden; als ik de bodem kan zien kan de vis mij zéker zien. Ik blijf laag en beweeg langzaam... tik... tik...


helaas...het blijft stil. Zo rimpelloos als het water er bij ligt zo stil lijkt het ook ónder water. Ik werk de verschillende kantjes af, doe nog wat worpjes en fiets dan verder. Langs de ringvaart bij Sloten. Terrein wat voor mij nog vrij nieuw is. Beetje fietsen en verkennen. Het gemaal bij Lijnden wordt bezocht. Helaas heeft een beroepsvisser hier zijn fuiken vlakbij gezet. Bij vissen binnen 50m wordt meteen de politie gebeld staat er op een bord.
"Wat mag er nog wel" zucht ik. Een paar worpjes in deze omgeving nog wel gemaakt maar het levert allemaal niks op.

Ik rijd terug. Over niet al te lange tijd zal de schemering inzetten en eigenlijk wil ik het plekje waar ik vanmiddag begon nogmaals afvissen. Zéér langzaam vis ik de wormpjes over de grond langs het ponton.
Hé! Toch nog iemand thuis?  Ik voelde een tikje! Ik laat het shadje zakken en tik het meteen weer omhoog.
Wéér voelde ik even wat maar net niet genoeg. Dat spelletje gaat nog even door totdat ik ineens, niet meer verwacht, met een zich krommend hengeltje in mijn handen sta.

Een baarsje. Niet groot, niet bijzonder misschien. Maar wel bijzonder fraai. Eén zo'n visje en meteen is de middag écht compleet. Een broertje komt ook nog even kijken. Dan is het afgelopen. Donker is het inmiddels geworden en ik fiets naar huis.

's Avonds een vervroegd verjaarsmaal; hert met aardappeltjes en kastanjes. De fles wijn ging op. Een goed besluit van zo'n mistige dag.