dinsdag 17 juli 2012

Meer en harder!

Nog steeds zijn de gestreepte vissen favoriet. Bij mij wil het even niet zo lukken. Welliswaar wordt er regelmatig gevist, buslengtes brasem gevangen en vorige week waren de snoekbaarzen even los waarvan ook door mij werd geprofiteerd. Harders echter, komen niet meer in het net. Mijn enthousiasme voor de Harder is ook overgeslagen op Fred. Meerdere keren zijn we er voor gegaan. Ik was erbij toen Fred z'n eerste harder haakte en even later in verbazing naar een fladderend nylonlijntje stond te kijken. Hij wist niet hoe 'ie het had. Vanmiddag zag ik Fred vissen en ook ik wilde wel even uitwaaien. "Ik kom er zo aan" SMS-te ik nog. Net thuis en de spullen nog aan het pakken ging de telefoon. Fred's had net z'n allereerste harder gevangen! Ik bedacht me geen moment, pakte mijn camera en was getuige van een historisch moment in een vissersbestaan. De allereerste! Fred gefeliciteerd! Dat er nog maar vele mogen komen!

zondag 8 juli 2012

Tennis op Windeldom...

Buiten is de regen
het regent dat het giet
Wimbeldon finale
dus zó erg is dat niet

Maya gebruikt foutief
de verleden tijd*:


"Toen Federer
zegt ze...



                          Hahaha! Zeg ik "Maar Murray slaat....


zeg ik, en ga vissen.

Later hoor ik wel wie er gewonnen heeft!


(* doet ze anders nóóit hoor! Maya is herstellende en komt nog bij van de narcose)

vrijdag 6 juli 2012

Terug van weggeweest




Onverminderd blijft mijn harderhonger knagen aan stemming en gemoed. De gestreepte vissen lieten zich duidelijk minder zien dan de voorgaande weken. Zouden het echt zúlke snelle leerlingen zijn? Heeft met het warmere weer en de toegenomen drukte langs de kanten de harderpopulatie zijn toevlucht genomen tot wat rustiger stekken? Ik weet het niet!


Mijn arts schreef voor: "vistijden twee maal daags anderhalf tot 2 uur, liefst in de vroege ochtend en late avond". Iets waaraan ik mij strikt pleeg te houden. Soms doe ik er nog een schepje bovenop, zoals vanochtend.


Fred is een van de vissers die ik regelmatig rond het IJ tegenkom en heeft even één a twee spaarzame uurtjes over om te vissen. Ook hij is besmet geraakt met het virus. Ik krijg een SMS-bericht en kom, zoals beloofd, even langs met een paar vlokdobbertjes en wat kleine spulletjes voor een succesvolle harderjacht. Ik heb geen hengel meegenomen maar Fred blijft aandringen dat ik die toch ophaal. Er zit niks anders op; hij is een voorstander van aanschouwelijk onderwijs. Daar kan ik 'm geen ongelijk in geven. Zién zegt soms meer als 1000 woorden. Ik zeg nog dat ik meedoe vanwege de gezelligheid maar er eigenlijk niet veel van verwacht; de laatste keren was 't niks! 


Terug dus, de hengel, opgedroogd van de voorgeschreven ochtendsessie, opgehaald. Ik maak zijn hengel ook klaar (Fred is een routinier in het snoekbaarsvissen maar heeft wat minder ervaring met deze tak van sport).  Al snel gaat het lekker; naast de brasems zien we ook...HARDER!  Eerst ééntje en dan meer. Ze zwemmen heen en weer langs de kant. Vaak zien we twee, drie vissen. 


Al snel komen onze dobbertjes tot leven en zien we vaker grote schimmen rond onze vlokken. Bij mijn buurman volgt een snelle wegtrekker en wordt een gat in de lucht geslagen. Dat herhaalt zich een paar keer en ook ik mis. Soms...zit het gewoon tegen,


Fred moet er vandoor want afspraken roepen. Maar niet vóór mij op een grandioze manier van dienst te zijn. Hij ziet mij spoelen met een flesje (Tanguaray Gin 47,3 %) en da's natuurlijk niet voor niks. Ik ben een liefhebber maar de eerste G&T wordt toch ook bij mij zeer zelden vóór 17.00 genuttigd. 


verdoving...

Desgevraagd leg ik uit: ik heb een afgebroken kies en een bijkomende ontsteking. Zelf heb ik al geshopt op internet - zoals onze overheid dat stimuleert - en de beste kaakchirurg die ik kon vinden gecontacteerd en bereid gevonden mij te helpen. Tot 16 juli zou het eventjes doorbijten zijn.

Eén telefoontje echter en het is geregeld; om 15.oo kan ik terecht in een chique kliniek.
Zó werkt dat; connecties zijn soms handig. Thanks again mate!

's Avonds ben ik al weer in staat, met behulp van wat paracetamol welliswaar, een kleine hardersessie te doen. Ook nu wordt het spannend!
Rond 22.00 heb ik nog net voldoende licht om mij goed te installeren. Al vrij snel zie ik zo'n 10 meter voor mij uit de kenmerkende staart van een harder. Na het aantal uren wat ik de laatste weken heb gespendeerd aan observeren en vissen staat de hardersensor tamelijk scherp afgesteld. Geen twijfel mogelijk; écht harder! Ze zijn er weer!!


Ik vis met het lampje (beschreven in mijn blog van 24 mei: http://dagenzonderschubben.blogspot.nl/2012/05/glow-in-dark.html



Het lampje beweegt. Daar gaat het al! Ik voel de harderhonger in mijn lijf. Desnoods blijf ik straks achter met trillende handen een verscheurde lijn, een uitgebogen haak of de anticlimax van een dood gewicht met schubben dat brasem heet... maakt niet uit; ik wil actie!


Voor en na: Tiemco 8089 en de kracht van 72 cm harder!


 Nadat ik aantik voel ik meteen een massief gewicht. De vis wordt wakker en een aantal seconden klinkt het gekrijs van de Young centrepin door de lucht. Veel mooiere geluiden zijn mijn vissersoor niet bekend. De haak, die achteraf bij controle toch vlijmscherp bleek te zijn, lost....




Even zit ik stil. Stilte en teleurstelling een paar seconden om het te verwerken. Ik grijns toch en probeer het opnieuw en opnieuw en mis en los...   (zucht)


Waren het gisteravond de zwanen en futen die mij in grote getale kwamen plagen, vanochtend vroeg de áfwezigheid van harder en later weer missers. Ook nu lukt het niet.


Ik zit nog even. Vang een voorn en hobbel naar huis. Beetje napijn. Die kies of die harder die ik loste... wat is het ergste? Ik weet het wel! 

dinsdag 3 juli 2012

Besmettingsgevaar!

Waarschuwing: het lezen van dit blog kan ernstig gevaar opleveren voor uw gezondheid door besmetting met het zgn. "Hardervirus". Onrustgevoelens, slapeloosheid en het regelmatig opduiken van GROTE harders in koortsige dromen zijn doorgaan de eerste symtomen. Raadpleeg in dat geval DIRECT een arts of - beter - ga vissen!


Het hardervirus grijpt om zich heen! Niet alleen binnen Lichtervissen.nl maar ook bij Fer van "Out Fishing" (http://visverslag.blogspot.nl/) hebben zich de eerste verschijnselen van een lichte harderkoorts
 gemanifesteerd.

We hadden onlangs al eens contact gehad en het moest er maar 's van komen. We besluiten samen de harders te gaan belagen op een van mijn stekken aan het IJ. Fer heeft nog nooit een harder gevangen maar is vastbesloten. Natuurlijk heb ik 'm zorgvuldig geïnformeerd over de niet onaanzienlijke gevaren van deze missie; eenmaal een harder gehaakt en er is geen weg terug!

Keurig om 06.00 staat Fer bij mij voor de deur. We maken kennis. Het is leuk om eens "live" wat gedachten uit te wisselen over onze passie. Het leuke is dat we beide een gemeenschappelijk visie hebben; het ons niet vastpinnen op slechts één van de soorten visserijen maar we open staan voor van alles. We staan redelijk snel aan het water wat deze ochtend een wat doodse indruk maakt; géén harders onder de kant. Weinig kringen, weinig leven in het algemeen.
We wachten geduldig op onze geschubde vrienden en vissen uiterst geconcentreerd, Af en toe maken we een praatje en dat hoort er ook bij.

concentratie!

Ik had ze al eens beschreven maar de zwanen zijn hier werkelijk érg gesteld op het vissende publiek. Vreemd is dat niet als je ziet zoeveel brood, havermout en God weet al wat niet in de laatste tijd te water is gegaan. Fer krijgt vrij snel bezoek van de grote witte vogels die het spelletje "zwaan kleef aan" tot een waar kunststukje hebben verheven. "Ah... brood! brood!  Gooi nog eens wat in het water. Alsjebliefff?  Als dank gaan we bovenop je dobber liggen, door je lijn zwemmen en wie weet kunnen we ook even in die plastic tas van je pikken?"

Mijn gast van vandaag is niet erg gecharmeerd van het witte gevogelte en probeert met hengel en schepnet de plaaggeesten te verjagen. Dat lukt vrij aardig maar binnen 10 seconden zijn ze onverdroten weer teruggezwonnen en herhaalt het spelletje zich. Fraaie vogels maar soms buitengewoon lastig.

Als dat gezwaai en gedoe maakt het er ook niet beter op voor de schuwe harder, alhoewel... wat er niet is kun je ook niet verjagen hè?!  En dat ze er niet zijn vandaag, daar lijkt het wel erg op! Geen schim, geen schaduw staartje of aanbeet wordt ons deel. Na een aantal uren houden we het dan ook voor gezien, maar niet na even een bezoekje te hebben afgelegd aan het harder uitkijkplatform waar je altijd wel een paar grote harders kunt spotten. Behalve... u raadt het al. Vandaag dus!  Slechts een paar grote brasems zien we foerageren maar de harders lijken spoorloos te zijn verdwenen!

Onrust maakt zich van mij meester; ze zullen toch niet... ? Hoe moet dat gaan?  Vanmiddag maar eens op de fiets en harderspotting beoefenen. In gedachten visualiseer ik mij een intakegesprek bij de Jellinek; een eerste geval van een nieuwe verslaving dient zich aan. Zucht!

Fer, het was dan wel een echte "dag zonder schubben" die je hebt meegemaakt. Wat mij betreft doen we het  in beter vangende omstandigheden  nog een keertje over. Tot ziens!

zondag 1 juli 2012

Slechte foto met een verhaal!




Vanochtend er wederom op uit geweest. Iets ná zevenen was ik er al.
Een buurman, mét hondje, spreekt mij enigszins lachend aan: "het is wel een obsessie hè?"

Dat...had ik zelf ook wel door. We maken een praatje. Ik vertel 'm dat ik jaag op "Chelon Labrosus", alias de diklipharder.

"Ik, eh... vind het wel meevallen", zeg ik nog in een overbodige poging mijzelf te rechtvaardigen. "Als ik zie hoeveel tijd de mensen hier per dag met hun hondje lopen, dan leg ik het qua tijdsinvestering misschien nog wel af tegen ze".  Ik heb een punt. Vindt de man ook.

Dan de visserij; die is taai, wederom. Na het eerste halfuur nog niet eens harder te hebben gezién en ik lichtelijk koel ben geblazen door de wind begin ik er al een hard hoofd in te krijgen. Een úúrtje, mag ik van mezelf. Vooruit...anderhalf uur. Maar da's max! Moet nog naar het ziekenhuis vanmorgen en er zijn wat andere taken die op mij wachten.
Na het eerste uurtje zie ik even een staart. Eén vis maar die ik zie. Dan weer een tijd niks. Ik speel wat met de werpmolen en eigenlijk vind ik het maar niks... Prima molen hoor, daar niet van. Maar lijnen vind ik nooit zo mooi opspoelen als op een centrepin. I'm oldfashioned? 'k Weet het niet maar ik mis gewoon dat instrument waar mijn hand zich zeker bij voelt. En dat is heel wat waard!

De molen gaat weg heb ik besloten. Genoeg liefhebbers voor zo'n prachtig vintage-exemplaar in deze staat.
Een tweede centrepin staat al lang op mijn verlanglijstje. (Ik snuffel al een tijdje op E-bay).

Dan plots is ie daar toch; mijn derde harder. In een flits is het mini-vlokdobbertje verdwenen. Ik tik aan en...hangen.
Zzzzz, zzzzzzzzzzzzzzzzzziiiww! gaat de slip. De harder beseft wat er gebeurt er wordt wakker. De hengel, een anderhaf ponds Jack Hilton staat krom tot in het handvat en kraakt vervaarlijk.
Verd....wat sterk weer! Maar toch niet zo sterk als die van gisteren denk ik nog... foutje!

Langzaam zie ik meer van de vis, hij springt één keer volledig boven water uit en dan weer de diepte in, een enorm schot volgt. De vis lijkt ook met de laatste schot nog voldoende reserves te hebben bewaard om het mij nog flink lastig te maken. Echt kicken vind ik dit; nog nooit een karper van deze afmetingen gezien die zo sprong!

Een paar keer probeert de vis in de stenen te duiken onder mijn voeten. Ik heb al wel gezien dat dat de gevaarlijkste momenten zijn. Gelukkig kan ik alles pareren en een minuut of 8 later heb ik een verzuurde arm aan mijn lijf en een moegestreden vis voor me liggen.
Ik heb moeite de vis goed in het net te krijgen. Bij de derde poging lukt het uiteindelijk en glijdt de massieve vis naar binnen en vult het interieur behoorlijk!

Ik meende de afgelopen week een paar lossers te hebben gehad aan de weerhaakloze haken die ik gebruik en ben vanmorgen voor een andere haak gegaan; de Tiemco 8089. Een sterke langstelige haak die wordt gebruikt om baarsvliegen voor GROTE (zee)baarsachtigen te binden. Die haak doet mij denken aan de vlokhaken van vroeger (de mustad 270H, maar dan een dikkere bronzen draad en met een oog )Die zou sterk genoeg moeten zijn denk ik. Dat klopte dus ook; het ís gelukt maar de haak was vollédig uitgebogen!  Nadeel is de weerhaak en in dit geval heel vervelend; de haak zit muur- en muurvast in de dikke lip van de harder.

Ik heb twee (!) exellente onthaaktangen bij me maar krijg het ternauwernood voor elkaar. De bek is - en wat vind ik dát @#$!!&^^@#grr! - goed beschadigd.

Ik besluit ter plekke mijn wens de "witte zalm" -zoals íe in Frankrijk wordt genoemd - ooit op de menukaart te zetten per direct in vervulling te laten gaan. Een beetje groot maar hij krijgt een uitstekende bestemming vanavond met vrienden, wijn en we zullen een liedje voor 'm zingen. Ik bedank de vis. Daarna is de priest  snel en genadig.

Ik neem mij voor gewoon weer de weerhaakloze haken te gebruiken. Zoiets niet weer om zo'n lullige reden! Dan liever nog incidenteel een vis lossen...hoort er dan maar bij!

Ik wil een fotootje maken maar wáár is mijn camera? SHIT! Het tasje aan mijn heup voelt akelig leeg. Toch niet wéér een camera naar God hè? (de vorige ben bij lichte harderverhoging op gaan zitten. Ik was zó geconcentreerd op de harders dat ik even vergat dat ik 'm in m'n kontzak had zitten - gelukkig was het geen nieuwe maar een 5 jaar oude canon. Toch minder erg). Shit! Geen foto dus!
Ik loop naar huis, de grote vis in het net meenemend.  Bij de deur zoek ik naar mij sleu.... NEE HÈ?!! Geen sleutels?!?!  Ik krijg een akelig gevoel; is bij het scheppen van de vis misschien iets in het water gevallen?

Ik bel Christian (mijn Franse chef en leg 'm uit dat íe mijn "saumon blanc" mag komen halen. 20 minuten later is ie bij me. Hij maakt nog een foto op mijn telefoon. De enige die ik nu heb en geen beste kwaliteit wederom. Maar toch!

Uiteindelijk kan ik de kelder in komen, ontdek mijn sleutels in de deur en later mijn camera op de tafel. Harderkoorts eist blijkbaar zijn tol in de concentratie; vanmiddag maar eens een uurtje verplicht bijslapen!

Life's good again!

Met mijn camera maak ik een foto van de display van de telefoon. Nóg meer kwaliteitsverlies maar het geeft een indruk.

De vis was 72 cm. Da's 4 onder het huidige record (voor wie dat interessant vind) Ik niet meer; heb er al veel grotere gezien.Een groter net is besteld. Hetzelfde Korum net maar dan een slag groter. Wilde plannen dus...   ;) ;D