woensdag 18 januari 2012

even een spiering uitlaten...


Vorige week, op de Noordermarkt, een klein pondje spiering gekocht. Niet van die mini's maar wat grotere exemplaren (15 cm. en meer)

Ik heb ze per 3 visjes ingevroren, porties die goed zijn voor een niet te lange vissessie. Zo grijp ik nooit mis.

Nadat ik al wat uurtjes bezig was geweest met rubber, zonder resultaten, besloot ik gisterochtend het maar eens met de spieringen te proberen. De avond van tevoren mochten de beestjes ontdooien, zodat het 's morgens al lekker naar komkommer rook :)

Omdat het nogal fris was en ik geen zin had er al te vroeg uit te gaan, wachtte ik even, geheel tegen de goede snoekbaarsgewoonte in, totdat de zon het zaakje iets had opgewarmd.

Een forse spiering, de enkele haak door het lipje...zinken maar! Ik gebruikte een lichte dropshotmontage, 6 ponds dyneema en 20/00 fluorcarbon. Zelf ben ik niet zo'n fan van stingers (die kleine dregjes achteraan). Je zult best minder missers hebben maar ben je iéts te laat met slaan of wordt er te diep geslikt dan is de vis altijd het haasje. Bovendien...met een licht lijntje en dito hengeltje zoals ik gebruik kun je de haak toch niet zo hard zetten. Liever alle kracht op een haakpunt dus.

Toch had ik wel wat moeite om vertrouwen te hebben in deze montage. Zou de zaak niet al te veel uit balans zijn? 

Toch maar proberen. Na de afgelopen visloze rubbersessies hoopte ik op iets meer actie. Toen ik op de mij vertrouwde diepere kuiltjes na een half uurtje nog geen tikkie had gevoeld begon ik te lopen.
Héél langzaam, langs het kantje. Centimeter voor centimeter bijna.  Regelmatig kwam ik even vast te zitten en moest de boel dan weer voorzichtig lostrekken.
De laatste keer dat ik weer even vastzat en probeerde los te trekken voelde ik nét wat anders. Toch maar even een klein tikje omhoog en...ja hoor; toch vis!

Niet zoals de laatste tijd rond de 10 meter maar op een meter of 6 diepte ditmaal. Ik voelde een beste bonk onder de top, mijn hengeltje sprong hoepeltjerond en de slip begon z'n werk te doen. Héérlijk dat geluid van een Penn slip!

Met de hengel in één hand en de telefoon in de andere (lang leve de sneltoetsen!) bel ik Maya; ik heb er een beste op! 
Inmiddels begin ik te vermoeden dat het geen snoekbaars is maar een snoek die wel zin heeft in een robbertje vechten; het karakteristieke stoten blijft uit en de vis gaat er vandoor. Groot is dan ook mijn verassing al ik na een paar minuten toch een fraaie snoekbaars zie bovenkomen. Weer een tijdelijk slachtoffer van dit superhengeltje!

Mijn fotograaf van de dag is gearriveerd - makkelijk als je aan het IJ woont :) -we schieten een paar plaatjes en dan mag de vis weer zwemmen. Bon voyage!