k-k-koud!

Donderdag een visafspraak met René... ik ben benieuwd... Het afgelopen weekend heb ik gevist in Harderwijk en Spakenburg. Vooral die laatste ervaring was chilling, brrr! Je zou liever in je warme bed blijven. Maar de vis lonkt ook! Wat is wijsheid? Het IJ ligt nog wel open...zouden ze er zijn donderdag?
Iemand nog tips voor een stek met een koffietentje op de achtergrond aan het IJ of 't Noordhollands kanaal?

De oproep van het visje...

De laatste weken vond ik het niet het fijnste weer om te vissen. Vooral de gladheid en het idee onderuit te gaan met fiets (niet zó erg) en hengel (veel erger!) heeft mij veelal weerhouden.
Een koud bezoekje aan het Nieuwe Meer bleef helaas onsuccesvol.

Tijd om mij met andere zaken bezig te houden...

Nou woont in mijn bureaula sinds jaar en dag een klein visje. Niet van die natte soort natuurlijk.
Van balsahout is 'ie.  Ik maakte het zeker 15 jaar geleden. Misschien nog langer zelfs. Uit een serie die ik toen maakte is 'ie bewaard gebleven. Ik kon het niet over m'n hart verkrijgen om hiermee te gaan vissen. Hij was te mooi, vond ik, en hij had iets ontegenzegelijk grappigs in z'n blik. (hij doet me altijd aan iets Japans denken)

Soms herinnert 't visje mij aan de zaken die écht belangrijk zijn in 't leven. Als ik dan de la open doe, rolt 't naar voren en lijkt mij iets te wilen zeggen.  Zoiets als:  "ga er toch uit man... ga vissen! 't is heerlijk weer"
Dat soort oproepen mag ik wel... ik laat mij er graag door overhalen.

Toen ik, ergens deze week, mijn lade opende en achterin het visje zag liggen- helemaal alleen en licht bestoft - dacht ik plots: daar moet toch eens wat aan gedaan.
Het is niet goed dat de vis alleen zij...

En zo geschiedde.
Inmiddels ben ik bezig met de vervaardiging van wat pluggen. Hopelijk worden het échte vang-visjes.

En héél misschien, als het mee zit... komt er wel een broertje of zusje bij voor mijn lade-visje!

(wordt zeker nog vervolgd)

avonturen met de chubby darter....

Met laatste winter nog vers in het geheugen dacht ik dat het zinvol zou kunnen zijn wat échte verticaalplugjes in huis te halen. Mocht het weer ijsvissen worden dan ben ik voorbereid!

Mijn begerig oog viel op de Chubby darter van Salmo ; een 5 cm lang en 9 gram zwaar (snel)zinkend plugje.
Het dient met felle tikjes omhoog gevist te worden en vertoont dan inderdaad een prachtige nerveuze actie.
Ook is er een rateltje ingebouwd.

Schreeuwerige Amerikaanse reclamefilmpjes beloven tópvangsten: "If nothing else catches fish, the Chubby darter will!"
Met iets realistischer verwachtingen heb ik mijzelf laatst een klein bergje Salmo's aangeschaft waaronder een klein dozijn van dit supervangend monstertje.

Vanmiddag was het dan zo ver; aan het einde van de middag er nog even uit. Een frisse wind deed mij betreuren dat ik mijn warmere muts niet had meegenomen. Een snijdend windje snelde mij vanaf het water tegemoet. Het eerste ijs zag ik in de sloten.

Eerst de traditionelere aasjes geprobeerd; het shadje en de worm. Ondanks zorgvuldig mijn plekjes afvissen kreeg ik geen teken van leven.  Met de eerder genoemde Salmo-reclameslogan in het hoofd werd er een Chubby darter aan het dunne dyneemalijntje gebonden. Géén staaldraadjes dit keer; ik wil de dansende actie van dit plugje ten volle benutten. Ik bewonder de glijdende actie eerst op een diepte waar ik het plugje nog kan volgen, dan mag het de diepte in; doe je ding!

Helaas is het bij een oefening gebleven, na de zonsondergang werd het snel kouder. De baarzen hadden er vandaag geen zin in maar het plugje gaat zaken doen; daar ben ik van overtuigd!

verbaa(r)sd...

Vanmorgen in Alkmaar; een ontmoeting tussen mijzelf en dit wel héél verbaasd kijkende baarsje...
Gelukkig bleef het niet bij deze ontmoeting en zijn er ook wat broertjes en zusjes komen spelen.

Om even na achten lieten René en ik onze shadjes los in het kanaal wat door Alkmaar loopt. Enkele minuten later komt de eerste baars vanonder een woonboot weg; 't is meteen een leuk visje en opgetogen trekken we even later weer verder.

                                     leuk begin van de dag!

Helaas, dit fraaie visje bleek één van de weinige baarzen die er zin in hadden vandaag. Het duurt wel zeker een half uur voor we de eerste knabbeltjes voelden bij een aantal dukdalven. Daar haken we verschilende visjes... heel eventjes maar vóór ze weer losschieten en ons gefrustreerd achterlaten. Ah! Wéér een visje en... !@#%&*!!  wéér is tie weg;! We zien ze vaak niet eens. Het doet ons een beetje denken aan zo'n grijper op de kermis; net als je denkt dat je een prijs hebt gescoord flikkert de boel weer naar beneden.

Toch lopen we geenszins te balen; het is erg leuk om samen te vissen, we zien de zon opkomen  boven de brug en het is beduidend minder koud dan het KNMI ons deed geloven. Al met al helemaal niet slecht!
                                                

Uiteindelijk mag ik dan toch nog twee minibaarsjes vangen . Een daarvan heeft even geposeerd en leek wat verbaa(r)sd dat ik 'm tijdelijk boven water bracht.

Dan vissen we een haventje af, zoeken op steigertjes, onder bootjes, maar niets mag baten; ze zijn er niet, lijkt het. We trekken verder het centrum in naar een oud grachtje. We kunnen hier niet al te lang meer vissen want half twaalf moeten we weer bij de auto staan; René heeft huiselijke verplichtingen.

In een half uurtje vissen we vruchteloos in dat grachtje, vrij ondiep en gezien het gebrek aan belangstelling in onze aasjes verwacht ik er niet veel meer van. Even nog denk ik er mee op te houden, 10 minuten voortijds en mijn vismaat te gaan aanmoedigen maar dan maak ik nog één worpje. En net als we even staan te kletsen vangen we allebei nog een leuke baars. De dag kón al niet meer stuk maar dit geeft toch wel een bijzondere glans, zo'n mooie afsluiting. Eigenlijk zouden we nu een soepie moeten gaan eten en dan weer doorvissen.
Allebei zouden we dat wel willen maar helaas...de tijd is op. We besluiten ter plekke om het volgende week nog 's over te doen. Misschien wel aan het IJ.
Onderweg naar het station telt René nog even alle baars op die we deze ochtend hebben gevangen; precies 100 cm!  Eén meter geluk met stekels...

                                                        geluk met stekels!                 

                                  en ook voor mij een prijs op de valreep!

Stekelmans....

Een bekend roofvisvisser uit Lisse

Kan - zo blijkt- zich behoorlijk vergisse

Eén moment niet opgelet...

baars weggegleden

en flink gesneden

‘t Ging ook allemaal zo snel

maar zo’n stekel voel je wel!

Inmiddels zijn we maanden verder

flinke bobbel en veel pijn

een afspraak bij de chirurgijn

dikke spuiten , hechtingen , een snee?

vertel eens Ard; viel het een beetje mee?

pleister op de wonde:

Inmiddels kun je zelf ook prikken

met een mosquito welliswaar

maar nog héél even…tanden op elkaar!

een "Meneer" met wormen...

Vandaag was een fijne dag...

"Van je vrienden moet je 't hebben", zeggen ze.

Rond 07.30 werd ik al opgepikt voor een ritje in Ap's Baarsbolide.  Naar Den Helder ditmaal.
Ard was ook mee; gezellig als altijd.

Bas had, volgens afspraak, de baarzen al voor ons wakker geschud en de stekken met krijt voor ons op de kade gemarkeerd, zodat we metéén wisten waar we moesten zijn... topservice!  ;)

In de overgang naar een (nog) lichter spinstokje wordt ik door de mannen van lichtervissen wel op een héél fraaie manier begeleid; het is mij vergund om vandaag met twee supermooie baarshengeltjes te vissen;

Allereerst de mosquito XXX-light, Bas z'n eigen "mugje" en het prototype van de mosquito 00, waarover jaloerse tongen fluisteren dat Bas 'm naast z'n bed heeft staan zodat 'ie slechts z'n arm hoeft uit te strekken om aan de vibraties in het grafiet af te lezen of de baarzen "los" zijn. Een benijdenswaardig voorrecht dus en ik ben zéér vereerd.

De baars werkt gelukkig ook mee en een fraai exemplaar van 38 cm. komt in mijn netje. Wát een genot om zo'n mooie vis op zo'n schitterend hengeltje te mogen drillen! Nog meer baarsjes laten dit ultralichte stokje dansen en trillen dat het een lust is. Mijn vismaten vangen ook hun visje maar de baars is moeilijk te verleiden.
Zéér    l    a    n    g    z    a    a    m     binnendraaien, nauwelijks tikjes geven - dat gaat ze al te snel - is het devies. Een subtiel minishadje, een zéér licht loodkopje en...een worm maken vandaag blijkbaar het verschil.

Zo lang het nog mag maak ik graag gebruik van dit extra stukje "levend aas" om mijn shadje te promoten.
En niet zonder succes. Waar de shad-diehards doorgaan en af en toe een visje pakken of zelfs niets vangen blijven de wormen in trek. Bij de vissen dan, wel te verstaan; ik bied wat wormen aan maar het blijven échte rubber-aanhangers, die vrienden van me.

's Middags worden worm en shadje uitgelaten aan Ap's prachtige baarsbeukertje, een prachtig strak spijkertje uit de stal van de fa. Schreiner en apart voor hem vervaardigd. Ook dit is een juweeltje van een hengel en ik voel mij nu wel héél erg verwend. Ik blíjf er ook mee werpen en vissen tot nummer 40 in zicht komt. Die laatste vis lost vlak voor de kant. Ik vind het wel goed zo!

Ook het college van rubber-only dat zich achter mijn rug meer en meer gedurende de middag tot lichtervissen-praatgroep heeft  getransformeerd begint signalen af te geven dat men het wel genoeg vindt.
Een grapje wat mij net ontgaan is (*1) (of wat ik niet helemaal begreep) leidt er toe dat mij inmiddels met "meneer" is gaan aanspreken.

Het is me wat; een "meneer" met wormen!

Ap, Ard, Bas, Peter en Paul, het was een genoegen vandaag in jullie gezelschap te mogen vissen. Bedankt!


( *1 - lees er meer over op www.lichtervissen.nl )

I feel.....privileged!

De afspraak stond. Uitgeslapen. Een goed ontbijt. Geen koffie omgegooid. Geen file's. Geen regen. Zacht weer...

Wat kón er nog misgaan vanmorgen?
 Ik zal het u vertellen..

Voor twaalven arriveren René en ik al bij 't Twiske om te kijken of de baarzen dit keer wél thuis zijn.

Al bij de auto krijgt mijn vismaat een telefoontje van z'n vrouw; de kleine is niet lekker en krijgt kiezen.

We besluiten terstond om er dan maar een korte vissessie van te maken. There's more to life than fishing nietwaar? Beter een mooi uurtje doen dan helemáál niet vissen.

Helaas zat dat uurtje er ook niet in.  Ik tuig op, stel de slip af en KRR-AKKK!  De Mitchell Privilege 152 spinhengel breekt keurig in twee stukken. Precies boven de pensluiting en preciés ook waar René's eerste Privilege ook sneuvelde. Al eerder heb ik niet zulke beste verhalen gehoord over dit hengeltje maar de maat is nu wel vol. René bedankt feestelijk voor het aanbod van een nieuwe en ik kán me er iets bij voorstellen.

We lachen er maar om en vissen een andere keer wel verder. Ons humeur kan niet stuk vandaag.
René, sterkte met Martijn en de tandjes!

                     Dát zou je willen! Maar de hengel kan het ook zonder mijn hulp.

Een week vissen...

Een week vissen, dat is toch wel heel luxe!

Ik moet toegeven dat ik niet élke dag gevist heb deze week maar vrijwel elke dag ben ik er toch wel een beetje mee bezig geweest. Voorbereiden en zoeken naar nieuwe plekken om 's te proberen horen daar ook bij. De voorpret is zeker niet te versmaden.

Na de foggy day van maandag heb ik op woensdag mijn verjaarsbaars gevangen. Er moest gezocht en gepeuterd worden maar na een uurtje of twee spartelde toch een fraai gestreept exemplaar in mijn netje.
Een mooie baars was 't, maar niet in verhouding tot de vis op de foto die mij werd gestuurd door Jennifer.

                              leuke grap maar mag het een onsje of wat minder?

Vrijdag werd de vis- en botenbeurs in Utrecht aangedaan, samen met René. Ik heb me érg ingehouden en kocht slechts een mini-baarsplugje. Het zag er zó leuk uit dat ik het niet kon laten liggen. Een prachtig baarspatroon om die gestreepte kannibalen te verleiden.

Bas en vismaat Rik kwam ik nog tegen bij de stand van Bart Bakker. Ook leuk om die laatste nou ook eens "in het wild" tegen te komen. Ik ga zeker nog eens naar z'n winkel om al dat moois uitgebreider te bewonderen.

Ná de beurs zijn we in de snel invallende schemering nog even René's nieuwe molentje gaan testen.
Gelukkig wilde een snoek wel even het slipgedeelte voor 'm op de proef stellen; de bofferd!

                                                              bofferd!

Zaterdag om 07.30 staat Bas al weer voor de deur. We gaan, samen met Ap, een dagje de Brielse baarzen belagen. Het mini-plugje van de beurs wordt hier ook ingezet maar kan z'n vangerige uiterlijk (nog?) niet waarmaken door de stekelrovers te verleiden. Zelfs versierd met een wormpje lukte het niet!
Ach...de baarzen waren ook niet écht los; hij krijgt binnenkort een nieuwe kans; misschien mag 'ie woensdag wel opnieuw voor z'n "B*-diploma"

(*-waarbij "B" uiteraard staat voor Baars. De "A" had 'ie al; die was van Aanschaf. Of dat een verstandige was zal nog blijken)

                                (nog) verborgen vangstcapaciteit?

Een paar Brielse baarzen zijn wel gevangen door mij maar ik heb vrij veel naast de man met het Rode petje gevist en daar viel toch niet aan te tippen hoor; de onbetwiste topvanger van de dag! Nou zegt dat mij niet altijd het meeste. Veel leuker vind ik dat bij Bas er altijd het plezier van het vissen afspat. Zelfs als er minder gevangen wordt.

                                            baarsplezier...


Het werd een héle fijne dag waar de weerjuffrouwen en dito meneren eens fijn ongelijk kregen. Géén druppel nat en met een rozige kop van het zonnetje, de buik vol van de andijviestamppot keerden wij zéér voldaan huiswaarts.

Vandaag heb ik maar eens niet gevist. Zo'n dag er tussendoor is ook wel fijn. Je ziet ook nog eens wat anders.
Bruin en kleurloos lag de Larense heide er aan het eind van de middag bij. Maar naarmate de zon zakte werd een heel spectalulair kleurenpatroon tevoorschijn getoverd. Een paar weken geleden ook al en nu wéér, wat een bof. Ik bleef plaatjes schieten! Maar een paar minuten had ik, vlak voor zonsondergang.
Ik sluit de week af met één van mijn mooiste foto's van vanmiddag. Eigenlijk moet je 'm éven aanklikken om
in volle glorie te bewonderen. Prachtig toch?

A foggy day...

Een dag als deze. Mist die zowel buiten langs mijn huis sliert als in mijn hoofd haar wollige draden trekt. In de middag mag ik er even uit. Genoeg van de taken die ik mijzelf heb opgelegd.

Op weg naar het water zie ik een dun en waterig zonnetje. 

Een visser staat bij de sluis. We maken een praatje over de vangsten, bootjes en het Nieuwe Meer. Beide koesteren we de wens het Meer eens vanaf een andere kant te benaderen; vanuit een bootje dus.

Ook wonen we vlak bij elkaar, zo blijkt als we gegevens uitwisselen; wie weet kunnen we ooit eens wat nader kennismaken en samen vissen.

Dan vervolg ik mijn weg. Mijn doel is een paar baarzen te interesseren voor mijn shadjes. Ik heb mijn té hooggespannen verwachtingen al bijgesteld; de laatste weken zijn de vissen moeilijk te vinden is mijn ervaring.

Het Nieuwe Meer ligt er vandaag roerloos bij. Het water lijkt bedekt door een grijzige deken.

Elk stapje op het ponton zie je vertaald in rimpels. Ik neem geen risico en loop héél voorzichtig om trillingen te vermijden over de betonnen rand.

Het mocht niet baten; achter mij aan is een nieuwsgierige man aangelopen. "Ga je vissen?" riep 'ie straks al.

"Boem! boem!" dof klinken de schoenen op het ponton. De rust is even verstoord hier. Grote golven verspreiden zich en ook al is het water hier redelijk diep toch ben ik daar nooit zo blij mee.

Een loodkopje met een shadje en wat mestpiertjes verdwijnt langzaam naar beneden. Ik wacht op het slap vallen van de lijn. Tik! tik! tik! Zachtjes wipt het shadje op meer dan 3 meter diepte over de bodem. Het is hier kraakhelder; kan mijn aasje zién huppelen. Nóg een reden om me hier zeer rustig te houden; als ik de bodem kan zien kan de vis mij zéker zien. Ik blijf laag en beweeg langzaam... tik... tik...

helaas...het blijft stil. Zo rimpelloos als het water er bij ligt zo stil lijkt het ook ónder water. Ik werk de verschillende kantjes af, doe nog wat worpjes en fiets dan verder. Langs de ringvaart bij Sloten. Terrein wat voor mij nog vrij nieuw is. Beetje fietsen en verkennen. Het gemaal bij Lijnden wordt bezocht. Helaas heeft een beroepsvisser hier zijn fuiken vlakbij gezet. Bij vissen binnen 50m wordt meteen de politie gebeld staat er op een bord.

"Wat mag er nog wel" zucht ik. Een paar worpjes in deze omgeving nog wel gemaakt maar het levert allemaal niks op.

Ik rijd terug. Over niet al te lange tijd zal de schemering inzetten en eigenlijk wil ik het plekje waar ik vanmiddag begon nogmaals afvissen. Zéér langzaam vis ik de wormpjes over de grond langs het ponton.

Hé! Toch nog iemand thuis?  Ik voelde een tikje! Ik laat het shadje zakken en tik het meteen weer omhoog.

Wéér voelde ik even wat maar net niet genoeg. Dat spelletje gaat nog even door totdat ik ineens, niet meer verwacht, met een zich krommend hengeltje in mijn handen sta.

Een baarsje. Niet groot, niet bijzonder misschien. Maar wel bijzonder fraai. Eén zo'n visje en meteen is de middag écht compleet. Een broertje komt ook nog even kijken. Dan is het afgelopen. Donker is het inmiddels geworden en ik fiets naar huis.

's Avonds een vervroegd verjaarsmaal; hert met aardappeltjes en kastanjes. De fles wijn ging op. Een goed besluit van zo'n mistige dag.

Schubben uit een zakje....

Al een week hadden we een afspraak. Vanmiddag was het dan zo ver. Een eerste ontmoeting en een middagje vissen met René; één van de leden van het Lichtervissenforum.

Al een tijdje had ik nagedacht over een leuke bestemming om 's te proberen. Na overleg bleek dat we beide wel zin hadden om het jachthaventje van het Twiske eens aan te doen. In het verleden heb ik daar leuk gevangen, René kende 't eigenlijk niet maar was in voor iets nieuws. Ook zijn visserijactiviteiten hadden de laaste keren niet bijster veel opgeleverd, vertelde hij.

Ik moest vanmorgen nog wat boodschappen doen en heb er speciaal op gelet dat René's auto in ieder geval met een gezonde vislucht huiswaarts kon; broodjes makreel voor ons en verse spiering voor onze vermeende slachtoffers.

Helaas is er meer van de makreel genoten dan van de spiering. Na een uurtje of twee tevergeefs ons rubber en onze spierinkjes langs de steigers getikt te hebben besloten we voor de koffie te gaan.

Opgewarmd zijn we de omgeving van Oostzaan verder gaan verkennen naar slootjes waar eventuele snoekjes zich zouden kunnen ophouden. We houden de shadjes in de doos en schakelen over op een paar prachtige zelfgebouwde spinners van René. We vissen het slootje af tot het al weer schemerig wordt; het gaat veel snel voorbij!  René vangt drie leuke snoekjes.

                                         vakwerk van René!

                                          en de beloning!


Ben vangt ze niet en mag het vandaag doen met de eerder genoemde schubben uit een zakje. Geen ramp; het was een fijne middag!

Bedankt René voor de leuke middag. Zeker voor herhaling vatbaar!

The camera never lies... (blue memories)

Woensdag heb ik gevist met een paar vrienden van het lichtervissenforum.
 Een verslag? Nee, ga ik mij niet aan wagen; dat heeft Ap al mooi beschreven op www.lichtervissen.nl

Wel een zogenaamde "verloren foto" eentje die mislukt was door een lensprobleempje maar ik desalniettemin zó leuk vond dat ik 'm tóch even plaats. Ik heb de kleurtjes nog even wat verder bewerkt. Het leuke van de foto is dat het plezier er in te lezen is wat we hadden.

 Ap, sorry dat ik je in roze afdruk. Weet daar je het daar niet zo op hebt ;)  Maar ik heb er wat blauw ingegooid. Je moet maar zo denken; over een paar jaar zijn het allemaal " fine blue memories"!

lighting the (B)ass...

Aan het einde van de zondagmiddag een momentje gevonden om er toch even op uit te gaan. De hoofdpijn en grieperigheid die mij sinds gisteren plagen worden even genegeerd en ik schrijf mijzelf een vissessie voor.

"Zo mogelijk éénmaals daags. Gebruik bekend." grap ik in mezelf; jammer dat zoiets niet altijd een haalbare kaart is!

Na een 20 minuten gevist te hebben ontdek ik dat het een taaie visserij is. Slechts wat geknabbel aan mijn shadje en  echte aanbeten blijven uit. Ik haak een vis maar helaas lost die. Ik probeer wat plekjes, experimenteer wat met kleuren en, aangezien toch niets resultaat schijnt op te leveren vandaag, probeer ik 's wat anders:

Al een tijdje zitten in mijn kunstaasdoosjes 4 prachtige witte shadjes van het merk Behr. Eerlijk gezegd heb ik ze gekocht omdat ik ze zo mooi vond. Een superslecht argument natuurlijk; shadjes moeten gewoon vángen!

Soms vangt het ordinairste plastic terwijl de "state of the art" kunstaasjes het erbarmelijk laten afweten. Godzijdank heeft nog nooit iemand met enige zekerheid kunnen aantonen waaraan dat ligt; wat zóu er een hoop van de charme van het vissen verloren gaan! Een hoop minder te ouwehoeren en ongefundeerde onzin te spuien hadden we ook.

Om op de mooie witte shadjes terug te komen; ik ontdekte laatst dat ze een gaatje aan de achterzijde van het staartje hadden. Schijnt bedoeld te zijn voor mini breekstaafjes. Kan het nog gekker?

Maar ja...ik  schuw geen enkel experiment als het om vissen (en een aantal andere zaken in het leven) gaat. Dus vooruit maar; deze donkere middag wordt tijdelijk verlicht door een lichtgevende asshole...

Vertrouwen doe ik het nog niet; de shad heeft een actie die nauwelijks beter lijkt dan die van de gemiddelde tandenborstelsteel. Het lichtje is ook niet echt goed te zien. Jammer. Leek me nou net zo leuk!

Helaas kan 't de baars en snoek in de omgeving niet echt boeien. Ik krijg wel wat nazwemmers, net als op bijna alles wat ik probeer vanmiddag.


Redder van de dag bleek uiteindelijk nog de ouderwetsche worm. In dit geval aangeboden aan een dropshotmontage en zéér langzaam binnen gevist. Eén baars is mijn prijs.

Toch ben ik blij; lekker er uit geweest en de hoofdpijn is een stuk minder.

Krab en capucijners...

Afgelopen woensdag met Ap in de havens van Amsterdam gevist. Ap ving 2 leuke baarzen, ik moest het met een flinke krab doen die de worm als een lekker hapje zag.
Ondanks de regen, het verdwalen in het havengebied, een kribbige terreinbeheerder, het stoeien met parkeerautomaten en de karige vangst was het tóch leuk. Nog bedankt Ap!
Als troost voor onze karige vangsten hebben we ons laten verwennen in restaurant "la Falote".
Heerlijke capucijners met spek, uitjes, zilveruitjes en piccallili. Zo kreeg wat begon als een wat druilerige vismiddag toch nog een warm einde.

Grillig Goeree...

Gelukkig...het was een stuk droger vandaag. De hele nacht heeft het hier fors geregend. 

Huib, die ik vanmorgen zag, stond om 5 uur al te vissen. Helaas niets gevangen. Hij zag er wat bleekjes uit.

Ik heb uitgeslapen, lekker ontbeten en gevist. Het resultaat was hetzelfde: ook niets.

Eén klein baarsje in de haven van Middelharnis, nauwelijks groter dan mijn pink,  kwam nog boven water maar het mocht geen naam hebben vandaag.

Wat wel leuk was dat ik Leo ontmoette; een echte eilander die het laatste jaar graag op roofvis vist.

We hebben gezellig staan te kletsen, vissen en onze kunstaascollecties besproken. Ook hebben we wat materiaal uitgewisseld. Beide vingen we, u raadt het al...niks!

Leo, het was leuk je te ontmoeten!

Wel heb ik lekker gefietst, het eiland wat verkend en genoten van het weer. De zonsondergang was hier weer prachtig vanavond. Al met al een heerlijke dag en eindelijk eens weer ouderwets zonder schubben!

in de schaduw van de Watertoren...

Na gisteren een zéér grauwe en regenachtige dag te hebben uitgezeten was vanochtend het zonnetje er even
weer.
Welliswaar door een donker en woestbewolkte lucht heen, maar toch!

Ik had tijd om te vissen. Desnoods riskeer ik in zo'n geval een nat pak om een visje te vangen.

Vandaag besluit ik naar Dirksland te fietsen. Daarachter ligt een haventje waarover ik goede verhalen heb
gehoord. Snoek en baars wordt er goed gevangen. Inmiddels is ook de roofblei hier goed vertegenwoordigd.
Ik heb ze al zien jagen met forse v-sporen en grote klappen van hun staart

Ook hele scholen kleine roofblei zag ik vorige week. Wat een machtig gezicht; zo klein als ze zijn...nú al zijn het miniatuur-rooftorpedootjes! Zilveren schichten die al snel tot de schrik van menig klein visje zullen uitgroeien.

Voor ik ga vissen doe ik even de hengelsportzaak van Dirksland aan, gelegen aan de voet van de Watertoren.
Graag wil ik nog wat meer kennis van het eiland en de vismogelijkheden opdoen en ook kom ik terug om er wat Hornetplugjes te kopen die ik er vorige week zag. Het was me al opgevallen dat deze zaak een opvallend groot en goedgekozen assortiment aan kunstaas aanbiedt. Dat is ook niet zo verwonderlijk, ontdek ik later; de eigenaar zelf is een fantiek roofvisvisser die met aanstekelijk enthousiame over z'n passie vertelt

Ook Huib die vanmorgen in de zaak staat is méér dan een verkoper. Ook hij is een gepassioneerd visser en jaagt graag op baars. Ik krijg een stoel aangeboden en koffie. Echte ouderwetse pepernoten zijn er ook. Die laatste heb ik zó lang niet meer gezien dat ik ze in eerste instantie niet herken en denk dat ze voor de hond zijn. Als ik ze eenmaal geproefd heb ben ik er niet meer bij weg te slaan.

We wisselen ervaringen uit, bewonderen elkaars hengeltje en testen wat klein kunstaas in de testbak (!) die buiten staat opgesteld. Michel, die er ook bij is, demonstreert wat favorieten en geeft mij een paar kleine
kunstaasjes. Het ene is een soort geel torretje wat een échte killer moet zijn, het andere een aasje voor het verticalen, verzwaard met tungsten en prachtig afgewerkt. Ik ben er erg blij mee. Nogmaals zéér bedankt Michel!

Hoe gezellig dan ook, uiteindelijk moet er toch gevist worden.

Het weer buiten was al grauw bij mijn vertrek uit Battenoord maar heeft zich nu getransformeerd tot iets wat totaal omgekeerd evenredig is met het klimaat binnenin hengelsportzaak "de Watertoren; koud en nat. Bah!

Mijn vuurrode regenbroek, waar ik onlangs al een paar woorden aan vuilmaakte is niet mee en en de jas kan hier ook niet tegenop. Huib heeft gelukkig een ruim assortiment regenkleding hangen en een kwartiertje later verlaat ik geheel in stijl en waterdicht het pand.

Dankzij de uitstekende uitleg met behulp van Google Earth en de getekende kaartjes van Huib vind ik moeiteloos mijn bestemming; de Sas van Dirksland; een pittoresk en onlangs geheel gerestaureerd sluisje en inmiddels een monument.

Het kleine ratelplugje en het nieuwe gele torretje leveren hier niet op. Als ik later het Behr mini-shadje maar weer eens inzetlukt het wél; een klein snoekbaarsje komt even boven water kijken. Daarna volgen nog een aantal baarzen. Zeven rovers vang ik. De roverhoofdman komt heftig protesterend en kopschuddend boven water. Mooi hoor!

Dan vang ik nog zo'n mooie gestekelde glasoog en dan wordt 't tijd. Ik heb vanmorgen mijn brood vergeten en dat begint te knagen.
De locale cafetaria biedt uitkomst. Een patatje smaakte zelden zo goed. Brandsstof voor de fietsmotor.

Op de terugweg nog even langs de Watertoren.  Er zijn wat plannen gemaakt voor morgen. Benieuwd of dát gaat lukken; het dak van de caravan wordt de hele avond al betrommeld door het grote regenmonster...

Op de fiets...

Zoals aangekondigd wilde ik graag terug naar Goeree-Overflakkee.
Helaas is het eiland niet makkelijk toegankelijk. Treinen komen er niet. Wel kun je naar Rotterdam en dan met metro en bus verder. Al met al een heel gedoe. Zeker met een hoop gereedschap bij je.
Het was gisteren nog prachtig weer en ik besloot de fiets te pakken.

Mijn hengeltje aan de stang gebonden, rugzakje met visspullen om en een zware tas met divers gereedschap en eten voorop mijn oude fiets vertrok ik gisterochtend uit Amsterdam. Bovenstaande foto was dan ook een deel van mijn uitzicht gedurende de lange tocht.

Sloten, Lijnden, langs Schiphol, Hoofddorp, Nieuw-Vennep, Abbenes, Buitenkaag, Sassenheim, Warmond, Leiden, Voorschoten, Leidschendam, even uitrusten!

Dan verder langs Den Haag, Delft, Schipluiden (met héél veel dank aan Jan – de vriendelijke visser die met mij meereed en mij de weg wees!), Maasland, Maassluis en over met de pont naar Rozenburg. Vervolgens over Voorne-Putte naar Hellevoetsluis waar blijkt dat er – zoals de ANWB-routeplanner had aangegeven – helemáál geen pontje meer gaat tussen Hellevoetsluis en Middelharnis... dát valt vies tegen!

In de inmiddels snel oprukkende schemer zoek ik de Haringvlietdam.

In het donker arriveer ik in Stellendam op Goeree-Overflakkee.

Ik zoek naar licht in het duister maar dat gaat verre van makkelijk; allereerst is de bewegwijzering verre van compleet zodat ik op de gok verder moet rijden en hoop op een bordje dat de richting naar “Melissant” aanwijst.

Daarbij komt nog dat elke straatverlichting na Stellendam is verdwenen en de maan als een dun oranje sikkeltje de inktzwarte lucht slechts sfeerrijk decoreert. Normaliter zie ik uitstekend in het donker maar hier moet mijn gezichtsvermogen het ook tegen afleggen. De bordjes die ik passeer zijn zelfs niet meer leesbaar, zó donker is het hier. Een sterrehemel die ongekend mooi en helder is blijkt de keerzijde van de medaille.

Regelmatig gebruik ik 't lampje in mijn GSM om iets te lezen en ik vind zowaar het begeerde bordje naar Melissant. Inmiddels wordt het behoorlijk fris. Ook het wegdek laat zwaar te wensen over; de locale agrariërs zijn midden in hun aardappeloogst en laten flinke kluiten klei van de wagens vallen. Mijn zicht reikt nauwelijks verder dan het schijnsel van de koplamp van mijn fiets en ik beland twee keer in de berm door zo'n puist op de weg. Gelukkig slaag ik er in om overeind te blijven al scheelt het één keer niet veel.

Na een aantal kilometers volg ik een bocht in de weg. Het lijkt wel of het hier nog donkerder wordt. Ook de stilte is ongekend. Eénmaal wordt die echter op zeer onaangename wijze verscheurd door de overijverige erfhond van de enige boerderij die ik hier passeer. Een paar angstige momenten en wat kilometers verder versmalt de weg nog meer en zie ik een hek opdoemen. Ik haal mijn lampje tevoorschijn en zie een groot donkerbruin bord wat aangeeft “de Slikken van Flakkee”.

                                   niet echt "mijn ding" ...

Het blijkt het begin van een natuurgebied te zijn. Wilde paarden en Heckrunderen zwerven hier rond, zo blijkt. Best leuk maar om in het aardedonker op een Heckrund te stuiten is geen ervaring waar ik op zit te wachten. Het lijkt me ook geen doorgaande weg. Ik moet terug.

Na een tijd kom ik weer bij de bocht en zie dat ik een klein weggetje gemist heb. Proberen maar dan.

Wat later zie ik de lichten van een autoweg en kort daarna wordt zelfs Melissant bereikt. De laatste loodjes zijn weer 't zwaarst maar ook Dirksland wordt gehaald. Net voor Nieuwe Tonge heb ik 't geluk dat ik in het schijnsel van een toevallig passerende auto het bordje “camping het Anker” niet mis. Ik sla af en rol met enigszins pijnlijke knieën even later het terrein op van deze vakantieplek. In het donker vind ik de caravan van Madelon waar ik een paar dagen hoop te blijven. Het inmiddels 21.45 en naast opluchting maakt ook een licht triomfantelijk gevoel zich van mij meester; ik heb het gehaald!   

Vissen op Goeree...

Vanaf vrijdag tot vandaag ben ik op Goeree-Overflakkee geweest. De bedoeling was om te vissen en te luieren. Meer geluierd dan gevist. Maar ook verkend. Vissen zonder hengel maar met de fiets.
Ondertussen heb ik mijn ogen en oren al goed de kost gegeven. Helaas moest ik i.v.m. een afspraak vandaag terug naar Amsterdam; ik wilde allerminst weg.
Na morgen keer ik dan ook zo spoedig mogelijk op het Zuid-Hollandse schiereiland terug!

Een uitgebreider verslag volgt hier binnenkort. Wat foto's gaan alvast hierbij.

De eerste vismddag was wat verwarrend. Ik had een lokale weekvergunning gekocht, werd door een hengelsportzaak naar de haven van Oude Tonge verwezen... Mag je echter in de haven van Oude Tonge vissen? U raadt het al...

Uiteraard gaf ik het niet zomaar op. Kwam achter Oude Tonge achter een sluisje terecht en heb daar intensief alle veelbelovende plekjes afgevist. Helaas leek 't land der vissen even desolaat als mijn uitzicht boven water:
 

Vangst:  nihil dus. Ik hoop binnenkort op een visrijker verslag zodat ook mijn naam aldus in steen vereeuwigd mag worden:

                    Voorlopig zijn we echter nog ver verwijderd
                             van dergelijke wapenfeiten.

                       Voor nu wel te rusten. Ik ga dromen.
                                Van veel en grote vissen


                                               ***

at the end of the rainbow....

                     

Tegen het einde van de middag heb ik nog even tijd om een hengeltje uit te gooien. Daar hoef ik op een dag als vandaag niet lang over na te denken; ik heb ernstig behoefte aan frisse lucht!

Helaas is die frisse lucht  donkergrauwgrijs. De regenradar maakt daar prachtige lichtblauwe vlekken van; een wel érg optimistische weergave van het weerbeeld.

Ondanks dat ik weet wat dit lichtblauw inhoudt laat ik mij niet weerhouden, het KNMI spreekt bovendien van lichte motregen dus ’t zal wel meevallen.

Helaas…als ik beneden bij de fiets sta is de motregen die binnen wel leek mee te vallen veranderd in een licht verergerde variant. Ik zucht en stap op mijn fiets; de behoefte aan vissen is te groot om te negeren. Dan maar nat!

Ik word op mijn wenken bediend; zodra ik de weg ben overgestoken en zo’n 200 meter gereden heb wordt de kraan weer iets verder opengedraaid. Mijn broek begint nu inmiddels verzadigd te raken

Onverzettelijk rijd ik door. Ik troost mij met de redenering “ik ben nu tóch al nat, erger kan het niet worden”.

Voor diegenen die het zich mochten afvragen:  Ja, ik heb een hekel aan regenbroeken!

Altijd al gehad ook. Mijn huidige exemplaar – en dat komt er dan nog bij – is ook nog eens van een zódanig fluorescerend knetterrood dat ik toch altijd wel een beetje de gedachte heb dat mensen, zodra ze mij zien aankomen, een clownsact met hengel en fiets verwachten.

Nee, dank u beleefd!

Ik rijd met mijn  spinghengeltje richting Nieuwe Meer; mijn succesvolste baarsjachtgronden van de laatste tijd. Zeker als het om de iets grotere exemplaren gaat.

Wat shadjes heb ik bij me. Wormen ook. Dat laatste bleek een goede keuze.

Als ik op de plaats van bestemming ben aangekomen. Loop ik voorzichtig langs een ponton waar zo’n 2,5 tot 3,5 meter water staat. Ik klap de beugel open en het shadje begint aan zijn afdaling door het zeer heldere water. Ik zie een trillend staartje. Steeds dieper en steeds vager.

Net als ‘ie uit het zicht dreigt te verdwijnen zie ik er nog het silhouet van een baars overheen schuiven. Ik tik lichtjes omhoog en sta meteen met een kromme hengel; een lekker begin vandaag!

Even later blijkt de eerste baars een 30+ er te zijn. Mooi hoor!

Ik vis verder en zie meteen een aantal baarzen omhoog schieten. Weer zit m’n shadje meteen vast aan een leuke baars. Een bonusbaars, denk ik maar.  Al vaker haakte ik hier een mooie vis die bij het omhoog komen een aantal vriendjes meenam. Bij de tweede worp bleef het dan meestal stil. Alsof ze compleet verdwenen waren.

Nu gebeurt dat pas na twee baarzen. Ik vis nog 10 minuten door en vervang daarna mijn shadje door twee forse wormen. En weer herhaalt de geschiedenis zich. Net zoals bij mijn vorige visdagen was het meteen na de wormtruc weer prijs.

Nu volgt de één na de ander 4, 5, 6… elke worp is raak! Prachtig om te zien hoe ze heftig protesteren als ze uit de diepte omhoogkomen.

Dan een losser. Het blijft even stil daarna.

Ik gooi wat verder, laat de loodkop met wormen goed afzinken en blijf na hooguit twee meter te hebben binnengevist vast zitten. Net als ik begin te balen dat ik vastzit voel ik dat de bodem begint te zwemmen. Dan een ruk en een aantal meters lijn wordt snel van de spoel gescheurd. Dit is geen baars of anders een superbaars!  Zó’n kromme mosquito heb ik nog niet eerder gezien!

Ik win wat lijn en de vis neemt weer terug. Dat gaat een aantal keren door en ik begin wel erg nieuwsgierig te worden wat dit voor vis is…

Op ondiep water weet je snel meer maar deze plek is bijna 4 meter diep! De vis komt soms mee en scheurt dan weer een aantal meters van de lijn. De slip staat dicht zover ik dat durf (en dat is veel).

Na zeker 3 minuten begint zich een onmiskenbare vorm af te tekenen; lang en groen…ja hoor! Een snoek - en geen kleintje ook - heeft zich aan de wormen vergrepen. Blij dat ik mijn grotere net heb meegenomen. Gaat deze passen?

De snoek blijft héél even liggen en ’t is net of er ergens de bel voor de tweede rond heeft geluid, zó plotseling is íe weer weg. Wat een energie heeft ie nog! Ik ben helemaal verrast!

Voor m’n voeten zwemt íe onder het ponton waar ik op sta. Ik blokkeer ‘m zo goed en kwaad als me dat lukt. De hengeltop buigt naar het water….in het water!  Dan…een sprint, een krachtexplosie die ik niet meer achter deze vis gezocht had. Ik voel de dyneemalijn onder hoge spanning onder water ergens langs schuren. Dat duurt nog een paar seconden en dan veert de hengel terug….

’t Is over!  Ik baal dat ik geen fotootje heb van toe ‘ie even stil lag. Had ook echt m’n beide handen en m’n concentratie nodig, maar toch….  Op zo’n moment wens je samen met een vriend te vissen.

Eventjes wil ik stoppen. Dit was al een prachtig avontuur. En ik voel mij verzadigd.

Maar het is nog zo lekker buiten en ook mooi! Als ik een beetje bij zit te komen van mijn avontuur met de snoek valt mij op dat de lucht wel heel mooi aan het kleuren is. De ondergaande zon zet de lucht in roze tinten.

Ik maak mijn eerste foto’s van de lucht om 18.44 en blijf kijken en verwonderen. Met de minuut veranderen de kleuren nu.

Verderop regent het en een vage roze reuzenregenboog spant zich over het meer.

Ik schiet meer foto’s als ‘ie wat helderder wordt. Achteraf kan ik met behulp van de camera nagaan dat het maar drie minuten duurde, die regenboog. Op dat moment was ik eventjes de tijd kwijt.

Achter mij is de lucht inmiddels nog feller gaan kleuren. Het vlamt door de lucht en ik blijf fotograferen totdat

piep! piep! piep!  Geheugenkaart vol.  GDR#$%rr!!!

In sneltreinvaart wis ik wat foto’s. Daar gaan herinneringen, memorabele momenten, vriendinnen, alles wat niet zéér bijzonder is wordt rücksichtlos gewist! En wéér schiet de camera….

Zelfs het water lijkt nu rood te kleuren. Om het er goed op te krijgen moet ik op mijn buik op de natte grond gaan liggen.

De laatste minuten zie ik hoe de lichtintensiteit heel snel afneemt todat…poef! uit!  En donker…ineens! 

Ik voel hoe koud ik geworden ben. Ik rijd naar huis en lees op de mail een bericht van een vriendin die óók heeft gefotografeerd vanuit haar woning aan de andere kant van Amsterdam (bij ’t IJ) Zéér bijzondere zonsondergang!  (ook daar dus)

Dit was een bijzonder moment wat ik niet graag had willen missen.

Jammer genoeg zijn de enkele foto’s van de baarzen die ik had niet bijzonder scherp.

En de luchten? Kijk zelf maar!

(voor een vergroting kun je even de foto's aanklikken)

Ik bedenk het nu achteraf pas. Was het helemaal vergeten te vermelden, zó onder de indruk was ik; er is ook nog gevist na de snoek. In totaal ving ik 13 leuke baarzen. Wát een tópdag eigenlijk, hè?