Op vakantie (buitenlandse schubben)

Zondag is het dag zover; vakantie! Eén ding staat echter als een paal boven water; zonder hengels en viswater hoef ik niet weg en blijf ik liever thuis. Élke camping waar we heengaan moet áán het water staan. Dat is een compromisloos gegeven. Gelukkig aan het water omdat we dat allebei leuk vinden! (zij het om andere redenen; Maya, met wie ik kampeer, vist niet; moest er nog bijkomen) Eerste plek - in Luxemburg - is bekend: http://www.campingdunord.lu/ daarna... tuimelen wij naar beneden op de kaart, het zuiden in! Met camper (Maya) en minitentje (Ben). Cultuur en vis wordt het dus. Of toch andersom? Géén internet onderweg maar wie weet vind ik nog een mogelijkheid om iets te plaatsen dus kom nog eens langs hier. Wie weet kan ik wat forelletjes, kopvoorn of anders moois verschalken. De foto geeft mijn selectie kunstaas weer. Gisteravond heb ik alles van nieuwe (enkele) haken voorzien. Werkt uitstekend en minder beschadigde vis bij het onthaken. Verder gaat de CJW Mosquito 0 LV mee en een licht stokje + centrepin; ik vermaak mij wel! Alle achterblijvers wens ik ook prachtig weer (net als bij ons) en zo u vist: tight lines!

Meer en harder!

Nog steeds zijn de gestreepte vissen favoriet. Bij mij wil het even niet zo lukken. Welliswaar wordt er regelmatig gevist, buslengtes brasem gevangen en vorige week waren de snoekbaarzen even los waarvan ook door mij werd geprofiteerd. Harders echter, komen niet meer in het net. Mijn enthousiasme voor de Harder is ook overgeslagen op Fred. Meerdere keren zijn we er voor gegaan. Ik was erbij toen Fred z'n eerste harder haakte en even later in verbazing naar een fladderend nylonlijntje stond te kijken. Hij wist niet hoe 'ie het had. Vanmiddag zag ik Fred vissen en ook ik wilde wel even uitwaaien. "Ik kom er zo aan" SMS-te ik nog. Net thuis en de spullen nog aan het pakken ging de telefoon. Fred's had net z'n allereerste harder gevangen! Ik bedacht me geen moment, pakte mijn camera en was getuige van een historisch moment in een vissersbestaan. De allereerste! Fred gefeliciteerd! Dat er nog maar vele mogen komen!

Tennis op Windeldom...

Buiten is de regen

het regent dat het giet
Wimbeldon finale
dus zó erg is dat niet

Maya gebruikt foutief
de verleden tijd*:

"Toen Federer

zegt ze...

                          Hahaha! Zeg ik "Maar Murray slaat....

zeg ik, en ga vissen.

Later hoor ik wel wie er gewonnen heeft!


(* doet ze anders nóóit hoor! Maya is herstellende en komt nog bij van de narcose)

Terug van weggeweest

Onverminderd blijft mijn harderhonger knagen aan stemming en gemoed. De gestreepte vissen lieten zich duidelijk minder zien dan de voorgaande weken. Zouden het echt zúlke snelle leerlingen zijn? Heeft met het warmere weer en de toegenomen drukte langs de kanten de harderpopulatie zijn toevlucht genomen tot wat rustiger stekken? Ik weet het niet!


Mijn arts schreef voor: "vistijden twee maal daags anderhalf tot 2 uur, liefst in de vroege ochtend en late avond". Iets waaraan ik mij strikt pleeg te houden. Soms doe ik er nog een schepje bovenop, zoals vanochtend.


Fred is een van de vissers die ik regelmatig rond het IJ tegenkom en heeft even één a twee spaarzame uurtjes over om te vissen. Ook hij is besmet geraakt met het virus. Ik krijg een SMS-bericht en kom, zoals beloofd, even langs met een paar vlokdobbertjes en wat kleine spulletjes voor een succesvolle harderjacht. Ik heb geen hengel meegenomen maar Fred blijft aandringen dat ik die toch ophaal. Er zit niks anders op; hij is een voorstander van aanschouwelijk onderwijs. Daar kan ik 'm geen ongelijk in geven. Zién zegt soms meer als 1000 woorden. Ik zeg nog dat ik meedoe vanwege de gezelligheid maar er eigenlijk niet veel van verwacht; de laatste keren was 't niks! 


Terug dus, de hengel, opgedroogd van de voorgeschreven ochtendsessie, opgehaald. Ik maak zijn hengel ook klaar (Fred is een routinier in het snoekbaarsvissen maar heeft wat minder ervaring met deze tak van sport).  Al snel gaat het lekker; naast de brasems zien we ook...HARDER!  Eerst ééntje en dan meer. Ze zwemmen heen en weer langs de kant. Vaak zien we twee, drie vissen. 


Al snel komen onze dobbertjes tot leven en zien we vaker grote schimmen rond onze vlokken. Bij mijn buurman volgt een snelle wegtrekker en wordt een gat in de lucht geslagen. Dat herhaalt zich een paar keer en ook ik mis. Soms...zit het gewoon tegen,


Fred moet er vandoor want afspraken roepen. Maar niet vóór mij op een grandioze manier van dienst te zijn. Hij ziet mij spoelen met een flesje (Tanguaray Gin 47,3 %) en da's natuurlijk niet voor niks. Ik ben een liefhebber maar de eerste G&T wordt toch ook bij mij zeer zelden vóór 17.00 genuttigd. 

verdoving...

Desgevraagd leg ik uit: ik heb een afgebroken kies en een bijkomende ontsteking. Zelf heb ik al geshopt op internet - zoals onze overheid dat stimuleert - en de beste kaakchirurg die ik kon vinden gecontacteerd en bereid gevonden mij te helpen. Tot 16 juli zou het eventjes doorbijten zijn.

Eén telefoontje echter en het is geregeld; om 15.oo kan ik terecht in een chique kliniek.

Zó werkt dat; connecties zijn soms handig. Thanks again mate!

's Avonds ben ik al weer in staat, met behulp van wat paracetamol welliswaar, een kleine hardersessie te doen. Ook nu wordt het spannend!
Rond 22.00 heb ik nog net voldoende licht om mij goed te installeren. Al vrij snel zie ik zo'n 10 meter voor mij uit de kenmerkende staart van een harder. Na het aantal uren wat ik de laatste weken heb gespendeerd aan observeren en vissen staat de hardersensor tamelijk scherp afgesteld. Geen twijfel mogelijk; écht harder! Ze zijn er weer!!


Ik vis met het lampje (beschreven in mijn blog van 24 mei: http://dagenzonderschubben.blogspot.nl/2012/05/glow-in-dark.html

Het lampje beweegt. Daar gaat het al! Ik voel de harderhonger in mijn lijf. Desnoods blijf ik straks achter met trillende handen een verscheurde lijn, een uitgebogen haak of de anticlimax van een dood gewicht met schubben dat brasem heet... maakt niet uit; ik wil actie!

Voor en na: Tiemco 8089 en de kracht van 72 cm harder!

 Nadat ik aantik voel ik meteen een massief gewicht. De vis wordt wakker en een aantal seconden klinkt het gekrijs van de Young centrepin door de lucht. Veel mooiere geluiden zijn mijn vissersoor niet bekend. De haak, die achteraf bij controle toch vlijmscherp bleek te zijn, lost....




Even zit ik stil. Stilte en teleurstelling een paar seconden om het te verwerken. Ik grijns toch en probeer het opnieuw en opnieuw en mis en los...   (zucht)


Waren het gisteravond de zwanen en futen die mij in grote getale kwamen plagen, vanochtend vroeg de áfwezigheid van harder en later weer missers. Ook nu lukt het niet.

Ik zit nog even. Vang een voorn en hobbel naar huis. Beetje napijn. Die kies of die harder die ik loste... wat is het ergste? Ik weet het wel! 

Besmettingsgevaar!

Waarschuwing: het lezen van dit blog kan ernstig gevaar opleveren voor uw gezondheid door besmetting met het zgn. "Hardervirus". Onrustgevoelens, slapeloosheid en het regelmatig opduiken van GROTE harders in koortsige dromen zijn doorgaan de eerste symtomen. Raadpleeg in dat geval DIRECT een arts of - beter - ga vissen!


Het hardervirus grijpt om zich heen! Niet alleen binnen Lichtervissen.nl maar ook bij Fer van "Out Fishing" (http://visverslag.blogspot.nl/) hebben zich de eerste verschijnselen van een lichte harderkoorts
 gemanifesteerd.

We hadden onlangs al eens contact gehad en het moest er maar 's van komen. We besluiten samen de harders te gaan belagen op een van mijn stekken aan het IJ. Fer heeft nog nooit een harder gevangen maar is vastbesloten. Natuurlijk heb ik 'm zorgvuldig geïnformeerd over de niet onaanzienlijke gevaren van deze missie; eenmaal een harder gehaakt en er is geen weg terug!

Keurig om 06.00 staat Fer bij mij voor de deur. We maken kennis. Het is leuk om eens "live" wat gedachten uit te wisselen over onze passie. Het leuke is dat we beide een gemeenschappelijk visie hebben; het ons niet vastpinnen op slechts één van de soorten visserijen maar we open staan voor van alles. We staan redelijk snel aan het water wat deze ochtend een wat doodse indruk maakt; géén harders onder de kant. Weinig kringen, weinig leven in het algemeen.
We wachten geduldig op onze geschubde vrienden en vissen uiterst geconcentreerd, Af en toe maken we een praatje en dat hoort er ook bij.

concentratie!

Ik had ze al eens beschreven maar de zwanen zijn hier werkelijk érg gesteld op het vissende publiek. Vreemd is dat niet als je ziet zoeveel brood, havermout en God weet al wat niet in de laatste tijd te water is gegaan. Fer krijgt vrij snel bezoek van de grote witte vogels die het spelletje "zwaan kleef aan" tot een waar kunststukje hebben verheven. "Ah... brood! brood!  Gooi nog eens wat in het water. Alsjebliefff?  Als dank gaan we bovenop je dobber liggen, door je lijn zwemmen en wie weet kunnen we ook even in die plastic tas van je pikken?"

Mijn gast van vandaag is niet erg gecharmeerd van het witte gevogelte en probeert met hengel en schepnet de plaaggeesten te verjagen. Dat lukt vrij aardig maar binnen 10 seconden zijn ze onverdroten weer teruggezwonnen en herhaalt het spelletje zich. Fraaie vogels maar soms buitengewoon lastig.

Als dat gezwaai en gedoe maakt het er ook niet beter op voor de schuwe harder, alhoewel... wat er niet is kun je ook niet verjagen hè?!  En dat ze er niet zijn vandaag, daar lijkt het wel erg op! Geen schim, geen schaduw staartje of aanbeet wordt ons deel. Na een aantal uren houden we het dan ook voor gezien, maar niet na even een bezoekje te hebben afgelegd aan het harder uitkijkplatform waar je altijd wel een paar grote harders kunt spotten. Behalve... u raadt het al. Vandaag dus!  Slechts een paar grote brasems zien we foerageren maar de harders lijken spoorloos te zijn verdwenen!

Onrust maakt zich van mij meester; ze zullen toch niet... ? Hoe moet dat gaan?  Vanmiddag maar eens op de fiets en harderspotting beoefenen. In gedachten visualiseer ik mij een intakegesprek bij de Jellinek; een eerste geval van een nieuwe verslaving dient zich aan. Zucht!

Fer, het was dan wel een echte "dag zonder schubben" die je hebt meegemaakt. Wat mij betreft doen we het  in beter vangende omstandigheden  nog een keertje over. Tot ziens!

Slechte foto met een verhaal!

Vanochtend er wederom op uit geweest. Iets ná zevenen was ik er al.
Een buurman, mét hondje, spreekt mij enigszins lachend aan: "het is wel een obsessie hè?"

Dat...had ik zelf ook wel door. We maken een praatje. Ik vertel 'm dat ik jaag op "Chelon Labrosus", alias de diklipharder.

"Ik, eh... vind het wel meevallen", zeg ik nog in een overbodige poging mijzelf te rechtvaardigen. "Als ik zie hoeveel tijd de mensen hier per dag met hun hondje lopen, dan leg ik het qua tijdsinvestering misschien nog wel af tegen ze".  Ik heb een punt. Vindt de man ook.

Dan de visserij; die is taai, wederom. Na het eerste halfuur nog niet eens harder te hebben gezién en ik lichtelijk koel ben geblazen door de wind begin ik er al een hard hoofd in te krijgen. Een úúrtje, mag ik van mezelf. Vooruit...anderhalf uur. Maar da's max! Moet nog naar het ziekenhuis vanmorgen en er zijn wat andere taken die op mij wachten.
Na het eerste uurtje zie ik even een staart. Eén vis maar die ik zie. Dan weer een tijd niks. Ik speel wat met de werpmolen en eigenlijk vind ik het maar niks... Prima molen hoor, daar niet van. Maar lijnen vind ik nooit zo mooi opspoelen als op een centrepin. I'm oldfashioned? 'k Weet het niet maar ik mis gewoon dat instrument waar mijn hand zich zeker bij voelt. En dat is heel wat waard!

De molen gaat weg heb ik besloten. Genoeg liefhebbers voor zo'n prachtig vintage-exemplaar in deze staat.
Een tweede centrepin staat al lang op mijn verlanglijstje. (Ik snuffel al een tijdje op E-bay).

Dan plots is ie daar toch; mijn derde harder. In een flits is het mini-vlokdobbertje verdwenen. Ik tik aan en...hangen.
Zzzzz, zzzzzzzzzzzzzzzzzziiiww! gaat de slip. De harder beseft wat er gebeurt er wordt wakker. De hengel, een anderhaf ponds Jack Hilton staat krom tot in het handvat en kraakt vervaarlijk.
Verd....wat sterk weer! Maar toch niet zo sterk als die van gisteren denk ik nog... foutje!

Langzaam zie ik meer van de vis, hij springt één keer volledig boven water uit en dan weer de diepte in, een enorm schot volgt. De vis lijkt ook met de laatste schot nog voldoende reserves te hebben bewaard om het mij nog flink lastig te maken. Echt kicken vind ik dit; nog nooit een karper van deze afmetingen gezien die zo sprong!

Een paar keer probeert de vis in de stenen te duiken onder mijn voeten. Ik heb al wel gezien dat dat de gevaarlijkste momenten zijn. Gelukkig kan ik alles pareren en een minuut of 8 later heb ik een verzuurde arm aan mijn lijf en een moegestreden vis voor me liggen.
Ik heb moeite de vis goed in het net te krijgen. Bij de derde poging lukt het uiteindelijk en glijdt de massieve vis naar binnen en vult het interieur behoorlijk!

Ik meende de afgelopen week een paar lossers te hebben gehad aan de weerhaakloze haken die ik gebruik en ben vanmorgen voor een andere haak gegaan; de Tiemco 8089. Een sterke langstelige haak die wordt gebruikt om baarsvliegen voor GROTE (zee)baarsachtigen te binden. Die haak doet mij denken aan de vlokhaken van vroeger (de mustad 270H, maar dan een dikkere bronzen draad en met een oog )Die zou sterk genoeg moeten zijn denk ik. Dat klopte dus ook; het ís gelukt maar de haak was vollédig uitgebogen!  Nadeel is de weerhaak en in dit geval heel vervelend; de haak zit muur- en muurvast in de dikke lip van de harder.

Ik heb twee (!) exellente onthaaktangen bij me maar krijg het ternauwernood voor elkaar. De bek is - en wat vind ik dát @#$!!&^^@#grr! - goed beschadigd.

Ik besluit ter plekke mijn wens de "witte zalm" -zoals íe in Frankrijk wordt genoemd - ooit op de menukaart te zetten per direct in vervulling te laten gaan. Een beetje groot maar hij krijgt een uitstekende bestemming vanavond met vrienden, wijn en we zullen een liedje voor 'm zingen. Ik bedank de vis. Daarna is de priest  snel en genadig.

Ik neem mij voor gewoon weer de weerhaakloze haken te gebruiken. Zoiets niet weer om zo'n lullige reden! Dan liever nog incidenteel een vis lossen...hoort er dan maar bij!

Ik wil een fotootje maken maar wáár is mijn camera? SHIT! Het tasje aan mijn heup voelt akelig leeg. Toch niet wéér een camera naar God hè? (de vorige ben bij lichte harderverhoging op gaan zitten. Ik was zó geconcentreerd op de harders dat ik even vergat dat ik 'm in m'n kontzak had zitten - gelukkig was het geen nieuwe maar een 5 jaar oude canon. Toch minder erg). Shit! Geen foto dus!
Ik loop naar huis, de grote vis in het net meenemend.  Bij de deur zoek ik naar mij sleu.... NEE HÈ?!! Geen sleutels?!?!  Ik krijg een akelig gevoel; is bij het scheppen van de vis misschien iets in het water gevallen?

Ik bel Christian (mijn Franse chef en leg 'm uit dat íe mijn "saumon blanc" mag komen halen. 20 minuten later is ie bij me. Hij maakt nog een foto op mijn telefoon. De enige die ik nu heb en geen beste kwaliteit wederom. Maar toch!

Uiteindelijk kan ik de kelder in komen, ontdek mijn sleutels in de deur en later mijn camera op de tafel. Harderkoorts eist blijkbaar zijn tol in de concentratie; vanmiddag maar eens een uurtje verplicht bijslapen!

Life's good again!

Met mijn camera maak ik een foto van de display van de telefoon. Nóg meer kwaliteitsverlies maar het geeft een indruk.

De vis was 72 cm. Da's 4 onder het huidige record (voor wie dat interessant vind) Ik niet meer; heb er al veel grotere gezien.Een groter net is besteld. Hetzelfde Korum net maar dan een slag groter. Wilde plannen dus...   ;) ;D

De eerste! En als er één harder over de dam is...

De eerste harder is binnen! Aan een éénponds stokje en de centrepin. Joepie!

Het verslag volgt maar ik moet nooodig slapen; morgen weer vroeg op.
Zoals in het vorige stukje al vermeld sneuvelde vorige week mijn camera en had ik niet één, twee, drie mijn
flitsinstellingen te pakken. Laat staan dat ik het iemand ánders even snel kon uitleggen.

Mijn hartelijke dank aan mijn twee geluksbrengers van deze avond, Sigrid en Cara die met hun I-phones fotoos hebben gemaakt. Jammer genoeg niet superscherp maar ik ben er o zo blij mee; mijn allereerste harder en op de plaat!

Leukste moment van de avond:  "vang je nou wel eens wat?" Op dat moment schiet het pennetje weg en een
seconde later explodeert het water... "Zooo! Die is groot!"   :)

                                                        (wordt vervolgd)
Met zulk weer... een verslag schrijven? Kom nou! Maar er komt een verhaal aan hoor.

Ter troost ende vermaeck nog even een paar fotootjes van harder nr. 2; je zei het al Andres; succes kon niet uitblijven; als er één harder over de dam is volgen er inderdaad meer!!!

een stuk kleiner maar o zo sterk!

Harderkoorts...

Ik lijd sinds een weekje of drie aan een steeds harnekkiger "harderkoorts".


Talloze broden, zakken havermout, sojameel, een camera (oeps!*) en ook wat uurtjes nachtrust werden al opgeofferd aan deze sterke en moeilijk vangbare vissen.


Eén verkeerde beweging en wég zijn ze, schuw en onberekenbaar. Zó zijn ze er en...  zó zijn ze ook weer weg!


Wel komen ze steeds vaker langs op mijn voerplekje en zondag heb ik voor het eerst kennis mogen maken met de kracht en snelheid van deze top-sportvis; een grote harder pakte mijn vlok.
Helaas... na een minuut of vier hevige strijd was het ploseling over; een kleine beschadiging op de 22/00  lijn - die waarschijnlijk toch even de stenen heeft geraakt - bleek de zwakke schakel. 


Over en gedaan dus!


Nu verder met de strijd. Hopelijk binnenkort hier de eerste foto's.


Tot die tijd moeten jullie het even met deze doen (ook wel mooi toch?!) Zó voel ik me op dit moment; rennend achter de grote vissen aan!


Meer foto's van dit bijzondere project, vissen van afvalflesjes vind je hier:


http://www.trendhunter.com/trends/botafogo-beach-fish-sculpture


En nu weer terug naar de waterkant, De harders wachten!


(tip: doe je camera niét in je achterzak als je op een betonnen rand zit. Ik was zo geconcentreerd aan het harders jagen dat ik het vergat en er op ging zitten. oeps!)

het resultaat...

Af!

Na wat proberen en hier en daar een minder geslaagd experiment is het me toch gelukt!

Vlokdobbertjes zoals ik ze graag wil; compact, licht (draagt 1,2 gram = 1 x SA) en goed zichtbaar.

Leuk om met je eigen materiaal te vissen en te vangen, dat geeft wel een extra dimensie aan de sport.

trots op!

Nog meer dobberplezier...

de allerkleinste!

Ik blijf naast het vissen ook nog verder knutselen aan de vlokdobbers. 't Is leuk om oplossingen te bedenken voor problemen die bij het bouwen ontstaan. Zoals ik in mijn vorig stukje over de vlokdobbers schreef beviel de fluo-oranje lak niet (te steperig / geen mooie vloeiing). Daarnaast gebruikte ik een grondlak onder de fluo en later onder de rode punt.  Dat gaf een rafelige rand bij het dompelen. Jammer!

Ik moet bekennen dat het er zo met het blote oog redelijk uitziet maar de macro is genadeloos (en ik ook; je bent een beetje perfectionist of niet hè?)

Een andere beginnersfout was dat ik lak in het centraal kanaal van de dobber kreeg bij het dompelen.

Mijn oplossing is voorlopig het kanaaltje te dichten met een beetje sneldrogende houtlijm en het buisje later in te korten en eventueel opnieuw af te lakken. Als iemand mij kan helpen aan een betere oplossing dan ben ik daar erg blij mee.

Deze week maak ik een nieuwe serie mini-vlokdobbertjes zoals te zien op de eerste foto hier; slechts 25 mm 

lang en hopelijk toch goed  te gebruiken onder de kanten waar ik 't op harder ga proberen. Een minidobbertje met weinig weerstand. Ik heb begrepen dat harder erg voorzichtig is. Deze mini-vlokdobbertjes krijgen een felgeel en zwart (?) puntje voor goede zichtbaarheid in de schemer.

Regelmatig zal ik hieronder nieuwe foto's en tekst plaatsen. Wordt vervolgd dus! 

de mini's voor de 3 keer gelakt...

Gisteravond heb ik even een dobbertje uitgelood. Het staat mooi op één loodje van 1,2 gram. Precies goed.

één laagje hoogglans wit gedompeld...

Ik kreeg een tip van Hans om de buisjes dicht je maken met een saté- of coctailprikker. Ik heb het buisje

(centrale kanaal van de dobbers) met een scherp breekmes afgesneden en tijdelijk gevuld met een halve coctailprikker zodat er geen verf meer in het kanaaltje komt. Morgen mag de gele kleur er op. Ik ben benieuw of ik nu wél een strakke rand krijg.

Nu maar weer eens vissen! 

opnieuw knutjesellende en... hoog bezoek!

Na gisterochtend een tamelijk moeizame start te hebben doorgemaakt trok de dag zo tegen het einde van de middag een iets minder grimmig gezicht. Het werd nóg iets milder toen de zon er ook bijkwam. Tijd om naar buiten te gaan en de daag'lijkse beslommeringen ver achter mij te laten.
Waar kan zoiets beter dan vanachter een hengeltje wat steekt in een slootje met spelende en happende ruisertjes, klein maar o zo mooi al in kleur. In heb een eindje boven Amsterdam gevist in een slootje waar ik ze al eerder wist te verleiden om mijn nieuwe vlokdobbertjes eens te beproeven.

Toch heeft deze sloot potentieel. Karper heb ik er al gespot en gevangen maar de "groene karper" ofwel de zeelt vermoed ik er alleen. Oog in oog hebben we nog niet met elkaar gestaan. Ik ga er echter alles aan doen om daar verandering in aan te brengen.

Allereerst breng ik mijn eerste wapen in stelling: "de zeelthark" een eigen bouwsel om de stek van waterplanten te ontdoen en de bodem eens duchtig door te woelen. In het verleden heeft mij dit en vele anderen (de techniek is al heel oud) menig bezoekje van zeelt en karper opgeleverd.
Terwijl ik nog maar net bezig was kreeg ik toch een wat jeukerig gevoel op mijn hoofd; het zal toch niet wéér... ja hoor! Weer die knutjes!

Nog vers in gedachten wat er de vorige keer (een week of vier geleden) gebeurde; ruim 250 maal gebeten, een vuurrood voorhoofd en dito slapen en ruwer dan de gemiddelde schuurspons, néém ik een spurt naar de auto, grijp de vers aangeschafte Deet en begin mij meteen zorgvuldig in te smeren. Het lijkt te helpen; tegen zoveel chemicaliën - vast héél ongezond - blijken de knutjes niet opgewassen!
Krengen! Een hele nacht heb ik er niet van kunnen slapen. Ik was er zelfs koortsig van. Dat gaat me niet weer gebeuren!

Chemisch geharnast door de Deet ga ik verder met mijn werk; ik voer hennep en mais en neem positie in op mijn stek. Vaak heb ik het meegemaakt dat de vis na het harken meteen actief werd maar hier blijft het stil.
Ook de wind doet mee aan de stilte en helaas maakt dat het mogelijk voor de vliegende brigades om zich met nieuw elan op ons te storten. In tegenstelling tot de vorige keer heeft Maya er nu ook last van.
Er is weinig nodig om tot een consensus te geraken. DEFCON1 voor Knutjes wordt uitgeroepen en het kamp wordt in allerijl ontruimd. In de auto gaan ramen nog even open onder het rijden om nog wat beestjes kwijt te raken maar die F#@C8()!! beestjes zitten werkenlijk o-ve-ral!

Thuisgekomen spoel ik mijn haren uit om nog meer vliegende ellende kwijt te raken en besluit dan maar even op het IJ te gaan dropshotten. Alhoewel de vangsten beperkt bleven tot kleine baarsjes die meer aan de worm dan wel aan de haak bleven hangen en zich allen op het laatste moment spontaan onhaakten werd het toch een prachtige avond; lichtelijk zwoele temperatuur en een steeds mooier wordende lucht waaronder talloze grote en kleine boten zich een weg over het IJ zochten.

Ik krijg bezoek van een prachtig stel zwanen. Eerst twee, dan vier en uiteindelijk groeit de club aan tot twaalf  hagelwitte ambassadeurs van de elegantie zelf die de dag komen uitzwaaien. Hier leg ik mijn hengel voor neer, ga zitten en blijf genieten tot de zon geheel verdwenen is.

dobberplezier...

Gisteren er nog even op uit geweest. De laatste dag die het KNMI ons voorlopig gaf met nog enigszins redelijk weer. Een paar ruisvoorntjes gevangen. De kleine jongens maar... vis is vis, nietwaar? En die kleine ruisertjes zijn ook al prachtig om te zien.

 Het was werkelijk heerlijk om buiten te zijn. En kijk nu eens... regen, regen en nog meer regen!

Gelukkig heb ik mijn nieuwe vlokdobbertjes (in aanbouw) gisteren voorzien van een eerste coating. Piepschuim opgelost in thinner. Dat geeft een mooi hard en waterbestendig laagje. Geen werkje voor binnenshuis gezien de ongezonde dampen. Nu nog schilderen... het is er goed weer voor!
Ik zal af en toe hieronder een paar fotootjes plaatsen van de resultaten van mijn huisvlijt.

Vanavond is er gelakt (Epifanes, blanke bootlak) maar niet na ze eerst gesigneerd te hebben:

Vrijdag 8 juni: Alles gepolijst met waterproof schuurpapier (korrel 1000) en opnieuw gelakt...

Daarna heb ik de buisjes van stevig kunststof ingelijmd. Dat gaat prima met "Zap-A-Gap" een watervaste (!) secondenlijm.  Vervolgens de  bovenzijde van de dobbers licht opgeschuurd en met een goede grondlak wit gemaakt...

Daarna kan de fluo-oranje laag worden aangebracht. Altijd wit eronder want dat ziet er véél beter en helderder uit. De fluo-verf die ik gebruikte (Jenzi) vind ik erg dik en vloeit niet mooi. Ik ben er zélf niet tevreden over en 't is wat mij betreft z'n € 5,95 niét waard! De fa. Jenzi geeft geen informatie op hun website over de basis van de verf, droogtijden, evt. verdunning etc...

Ik heb er vijf gelakt maar ben even gestopt vanwege het resultaat. Morgen ga ik even wat laten zien aan de winkelier die mij de verf verkocht. Ben benieuwd naar de reactie.

Inmiddels heb ik wat opgezocht en een alternatief zouden de Motip spuitbussen kunnen zijn (Halfords).

Natuurlijk heb ik de gelakte dobbertjes wel even aan een kleine test onderworpen. Het eerder vastgestelde loodgewicht van 1,8 gram blijkt na de laklagen nog steeds accuraat.

het begin is er!

Inmiddels ben ik met de verf teruggeweest. Het enige commentaar wat ik kreeg (en dat was wel terecht) dat het wit onder de fluolaag nog wel wat dekkender mocht. Dat heb ik gedaan maar ook daarna was ik nog niet tevreden met het resultaat.

Ik ben aan het experimenteren met hoogwaardige hoogglansverf. Voorlopig is dit de tussenstand. Macro's zijn overigens genadeloos; ze tonen elk foutje aan ;(  

Glow in the dark...

Voor diegenen die wel eens tot in de kleine uurtjes doorvissen is de volgende tip misschien wel leuk:

Ik kwam dit handige minibatterijtje tegen. Bovenop  is een héél klein lichtje gemonteerd.  Ik wil het gebruiken in combinatie met een klein volgwakertje die het zaakje nét drijvend houdt.  Wellicht maak ik er een klein pennetje voor om te kunnen vissen tegen de rieten.

Móói om te zien hoe dat langzaam onder water verdwijnt; dat vind ik echt een kick! Het lampje geeft helder licht. Als je klaar bent met vissen zet je het batterijtje gewoon weer uit.

Misschien is er iemand hier die al ervaring heeft opgedaan met dit batterijtje?  Ik ben benieuwd naar het aantal branduren en houd jullie op de hoogte van mijn bevindingen.

Ik ben ook wel benieuwd naar jullie ervaring met het gebruik van lichtjes; schrikt het de vis af? Of maakt het juist nieuwsgierig en lokt het de vis dichterbij?  Beide stellingen heb ik meerdere malen gelezen. Of zeer opdiep water heb ik ook mijn twijfels maar het is gewoon een prachtig visueel spektakel. Voor de afwisseling dus.

Een andere keer is het gewoon weer freelining in het donker. De lijn tussen startoog en centrepin gewoon tussen de vingers en ...ook  óóó zo spannend!


(lampje gevonden bij Henk Peeters te Amsterdam - € 3,95)

Tussen het wier...

Gisterochtend vroeg leek het een schitterende dag te worden. Na het ontbijt vertrokken richting Oostzaan en rondom  het Twiske wat slootjes bekeken. Ik had wat maden, gekiemde hennep en een driekwartspond hengeltje bij me. Vers 18/00 nylon op de spoel, water, broodjes en natuurlijk géén zonnebrand (daar zou ik nog spijt van krijgen).

Ik loop naar een slootje waar ik gisteren de karpers al flink zag draaien maar niet te pakken kon krijgen. Het ging flink te keer en af en toe vlogen de spetters zelfs door de lucht. 't Leek wel paaigedrag maar gezien de watertemperatuur kan dat niet. Toch mijn hand maar eens even in de plantenbedden gestoken. Iets warmer dan de rest van de sloot maar nog steeds veel te koud... Wat zou dat toch zijn met die karpers?!?

Waren ze gisteren nauwelijks te interesseren voor mijn maden, vandaag was er duidelijk iets méér animo. Een metertje of 10 een dwarssloot in landt mijn vlokdobbertje om daar een groepje karpers onder het oppervlakte met grote boeggolven uiteen te jagen.
Als de rust weer wat is weergekeerd zie ik weer draaien onder de oppervlakte en af een toe een vin of zelfs een rug. Het is zonnig vandaag en ik kan nu veel beter zien hoe dicht het slootje begroeid is. Net als ik bedenk dat mijn hengel en lijn voor deze sloot wellicht wat te licht zijn (ik had eigenlijk de ruisvoorn in gedachten) wordt mijn dobbertje weggetrokken meteen gevolgd door een golf en een volledig werkende hengel... tot in het kurk.  De karper verwijdert zich nog zo'n 10 meter van mij om daarna terug te komen.  Hij wil het graag onder mijn neus uitvechten. Helaas besef ik te laat dat daar nou juist één van de grootste wierbedden ligt. De karper duikt naar beneden, IN de groene soep en blijft daar. Met dit lichte stokje kan ik weinig kracht uitoefenen. . Aangezien de vis vlak onder mijn voeten ligt probeer ik 't met het schepnet. Als ik denk dat ik 'm heb komt het net omhoog met een gewicht aan waterplanten dat richting de 20 pond gaat. Helaas breekt het dunne lijntje en deze karper is er vandoor.

Ik pak mijn karperhengel. Oók al een erg lichte stok voor deze sloot. 1 pond glas en 22/00 op de centrepin. Het moet maar, 't is het zwaarste wat ik (bij me) heb. Weer is de vis moeilijk te verleiden. Ik vervang de dobber voor een klein drijvertje. Verder slechts een maatje 8 en een klein trosje maden op zo'n 15 cm. afstand. Wel twee uren gaan voorbij voor ik eindelijk een volgende wegloper zie...
Ik sla in de lucht en weer golft een boeggolf door de sloot... jammer, maar dat is het spel.

Ik verkas naar een ander open stuk waar in een uurtje eerder al wat hennep had gezaaid. Dit keer ben ik voorzichtiger; als het drijvertje onder water verdwijnt heb ik de lijn tussen startoog en centrepin en voél de lijn. Eindelijk na uren is er succes. De vis, niet al te groot maar o zo mooi klopt de sloot tot schuim. Mijn leergeld van vanmorgen heb ik al betaald. Ik dril strakker dan ik ooit gedaan heb, houd de vis hoog en uit de planten. Zodra het net er onder kan doe ik dat dan ook meteen. De prijs is binnen, een paar fotootjes en ik mag naar huis met een rode kop van de zon. Wat een héérlijke dag!

handig...

Af en toe komt toch eens die vis langs die je wilt meten. Vaak zijn het van die metalen rolmaten die ik bij visvrienden aantref.
Nadeel: ze zijn vrij zwaar (en je zeult vaak al zoveel mee) of... ze roesten je vistas uit!

Ik vond dít exemplaar:  meet tot 150 cm (meer dan genoeg), kost een drol (< € 2,-), blijft staan op de lengte die je uittrekt, roest nauwelijks want grotendeels kunstof en.... slechts 18 gram!  Handig voor in je vistas lijkt mij.

Ook verkrijgbaar in het populaire "karpeâhgroen", schijnt het. Maar zo'n fel kleurtje vind je toch makkelijker terug in het gras. Geel doet het nog beter!

Te verkrijgen in de betere stoffen- en fourniturenwinkels. (of plunder de naaidoos van vrouw of vriendin ;)

O ja... voor Fer:  meten is weten, hè?!  ;)

Vet en goud

De laatste weken er een aantal keren op uit geweest. Vrijwel altijd naar het favoriete voorjaarsjachtgebied, 't Twiske. Niet alleen vanwege de prachtige omgeving en de rust maar ook de Ruischers die er nog zoo groot worden als in dagen die ik vergaan waande. Alhoewel april 2011 mijn topmaand was - en vermoedelijk nog wel lang zal blijven - komen er ook dit voorjaar toch mooie vissen boven water. Een voorbeeld daarvan is deze schoonheid die ik   gisteren even mocht vasthouden; bíjna 35 cm. goud. Niet de grootste maar wel zeker de dikste die hier heb gevangen. Werkelijk tónnetjerond! Ik meet zelden en weeg eigenlijk nooit maar had nu wel even de behoefte...
Toch maar eens zo'n miniwegertje in de tas stoppen?

Verder kwam er nog wat kleinere ruisers, blankvoorn en brasem kijken. Zeelten vang ik er eigenlijk nooit, alhoewel ik er van overtuigd ben dat ze er zitten. Ik had in elk geval een heerlijke middag, lekker in 't zonnetje.


Binnenkort onderweg  naar ander water met recordvoornpotentieel. Ik houd jullie op de hoogte.

Binnenvissen...

Verwend als we de laatste tijd zijn geweest met práchtig weer valt het vissen me even niet mee. Een totaal ontspoorde lente doet nog een winterse aanval op de koude botten.

Mazzel dat ik in Amsterdam woon en talloze musea onder handbereik heb. Er moesten hier en daar nog even wat sociale contacten worden onderhouden en vriend Karel en ik dronken dan ook afgelopen donderdagochtend even koffie in het Scheepvaartmuseum in Amsterdam.

Over die koffie was ik matig te spreken, het museum zelf echter vind ik zéér de moeite waard. Het gebouw heeft een grondige opknapbeurt ondergaan en is vanaf 2011 weer open.  De overkapping van de binnenplaats, een zelfdragend constructie die bestaat uit 1200 stukken glas in een metalen frame is een architectonisch hoogstandje. Op de site van het scheepvaartmuseum http://www.hetscheepvaartmuseum.nl/ lees je er alles over.
Eigenlijk is er veel meer te zien dan je in één bezoek kunt opnemen en bevatten en ik beperkte mij deze dag tot het bekijken van de schitterende tentoonstelling "the tale of the whale"; de Walvisch dus.
Alhoewel geen vis maar zoogdier kan 'ie, zolang ik kan lezen, zich verheugen in mijn warme belangstelling.
Een aanrader!

Ondertussen miezert en kwakkelt het maar door met het weer. Het lijkt of de musea daar voorkennis van hadden en ons besloten te troosten met méér "binnenvis". Ditmaal in het SieboldHuis te Leiden waar de tentoonstelling "van Haai tot Koi" afgelopen week begon. Nog te zien t/m 8 juli 2012. U heeft dus nog even tijd. Heeft Japan en zijn exotische vissenrijkdom echter uw belangstelling, noteer dan deze tentoonstelling in uw agenda. Klein maar fijn! En zeker niet te missen. http://www.sieboldhuis.org/

Driemaal is scheepsrecht en we sluiten af met een beroemde visser uit het verleden; Ernest Hemmingway.
Zijn roman "the old man and the sea" werd in 1958 zó slecht verfilmd dat Hemingway er - terecht in mijn opinie - geen goed woord voor over had. Benieuwd wat 'ie van de film van Alexandr Petrov had gevonden!
Deze kunstenaar beschilderde maar liefst 29000 glasplaten met olieverf en maakte zo een animatiefilm die in het jaar 2000 een Academy Award won in de categorie Best Animated Short Film.
Nu te zien in het omniversum in Den Haag. Ik was er vandaag en...onder de indruk.

De eerste zijn binnen!

Na 2 middagen vruchteloos vissen was het donderdagmiddag dan eindelijk raak. Twee mooie gouden vissen, van 33 en 35 cm maar liefst belandden tijdelijk in mijn net.

Eeen uitgebreider verslag volgt binnenkort. Eerst moet er verder gevist en gewerkt aan de vervanging van mijn stoel die het gisteren begaf...

Toch maar even naar de Visma dan?

al dat goud smaakt naar meer!

rustige ruisvoorns en brilvissen

weer eens tussen het riet!

Al twee keer zat ik de laatste week de ruisers in het Twiske achter de vinnen aan. Vorige jaar, welliswaar was 't toen al april, ving ik er geweldig ruisvoorn; mooie, zware gouden vissen met knalrode vinnen. 

Op die schitterende donderdag, vorige week, toen de zon ineens al haar kracht leek te laten zien die zij in de laatste weken stiekum opgebouwd had. Zette ik mijn stoeltje dan ook op een van de mij vertrouwde plekjes neer. Prachtig! Op de punt van een klein schiereilandje waar ik vaker al de grote jongens tegenkwam.

Dagen zonder schubben zou niet zo heten als ik ook wel eens wat minder fortuinlijke dagen zou kennen.

Deze donderdag bleef dus visloos, op de broodjes makreel en garnalen na die ik had meegenomen. Het water leek uitgestorven en ik vermoedde dat de vis zich nog in haar winterkwartier bevond. Jammer!

Ook gisteren was het stil. Erg stil. Ik zou ruimschoots de tijd hebben gehad te genieten van een mooie sigaar, was ik die niet vergeten uit mijn andere tas te halen... Inderdaad, soms zit het tegen.

Niets te klagen echter; de zon heeft zijn werk gedaan en de eerste kleur zit op de kop. Ik wens mij nu alleen een nieuwe stoel met hogere rugleuning. Kan ik op zulke dagen in het zonnetje ook eens mijn ogen dichtdoen!

Verstelbare poten die niet makkelijk in een zachte bodem wegzakken, superdegelijk en toch een laag eigen gewicht. Hoge rugleuning om het incidentele tukje te kunnen doen maar toch geen bedchair. Iemand tips?

Zoals ik al zei; het zonnetje was heerlijk en in het Vondelpark mocht ik nog even "brilvissen"; leuke actie van pearl. Ik sta er gekleurd op! (Binnenkort een actiefoto met bril!)

leuke lente-actie van Pearl

even een spiering uitlaten...

Vorige week, op de Noordermarkt, een klein pondje spiering gekocht. Niet van die mini's maar wat grotere exemplaren (15 cm. en meer)

Ik heb ze per 3 visjes ingevroren, porties die goed zijn voor een niet te lange vissessie. Zo grijp ik nooit mis.

Nadat ik al wat uurtjes bezig was geweest met rubber, zonder resultaten, besloot ik gisterochtend het maar eens met de spieringen te proberen. De avond van tevoren mochten de beestjes ontdooien, zodat het 's morgens al lekker naar komkommer rook :)

Omdat het nogal fris was en ik geen zin had er al te vroeg uit te gaan, wachtte ik even, geheel tegen de goede snoekbaarsgewoonte in, totdat de zon het zaakje iets had opgewarmd.

Een forse spiering, de enkele haak door het lipje...zinken maar! Ik gebruikte een lichte dropshotmontage, 6 ponds dyneema en 20/00 fluorcarbon. Zelf ben ik niet zo'n fan van stingers (die kleine dregjes achteraan). Je zult best minder missers hebben maar ben je iéts te laat met slaan of wordt er te diep geslikt dan is de vis altijd het haasje. Bovendien...met een licht lijntje en dito hengeltje zoals ik gebruik kun je de haak toch niet zo hard zetten. Liever alle kracht op een haakpunt dus.

Toch had ik wel wat moeite om vertrouwen te hebben in deze montage. Zou de zaak niet al te veel uit balans zijn? 

Toch maar proberen. Na de afgelopen visloze rubbersessies hoopte ik op iets meer actie. Toen ik op de mij vertrouwde diepere kuiltjes na een half uurtje nog geen tikkie had gevoeld begon ik te lopen.

Héél langzaam, langs het kantje. Centimeter voor centimeter bijna.  Regelmatig kwam ik even vast te zitten en moest de boel dan weer voorzichtig lostrekken.

De laatste keer dat ik weer even vastzat en probeerde los te trekken voelde ik nét wat anders. Toch maar even een klein tikje omhoog en...ja hoor; toch vis!

Niet zoals de laatste tijd rond de 10 meter maar op een meter of 6 diepte ditmaal. Ik voelde een beste bonk onder de top, mijn hengeltje sprong hoepeltjerond en de slip begon z'n werk te doen. Héérlijk dat geluid van een Penn slip!

Met de hengel in één hand en de telefoon in de andere (lang leve de sneltoetsen!) bel ik Maya; ik heb er een beste op! 

Inmiddels begin ik te vermoeden dat het geen snoekbaars is maar een snoek die wel zin heeft in een robbertje vechten; het karakteristieke stoten blijft uit en de vis gaat er vandoor. Groot is dan ook mijn verassing al ik na een paar minuten toch een fraaie snoekbaars zie bovenkomen. Weer een tijdelijk slachtoffer van dit superhengeltje!

Mijn fotograaf van de dag is gearriveerd - makkelijk als je aan het IJ woont :) -we schieten een paar plaatjes en dan mag de vis weer zwemmen. Bon voyage!