opnieuw knutjesellende en... hoog bezoek!

Na gisterochtend een tamelijk moeizame start te hebben doorgemaakt trok de dag zo tegen het einde van de middag een iets minder grimmig gezicht. Het werd nóg iets milder toen de zon er ook bijkwam. Tijd om naar buiten te gaan en de daag'lijkse beslommeringen ver achter mij te laten.
Waar kan zoiets beter dan vanachter een hengeltje wat steekt in een slootje met spelende en happende ruisertjes, klein maar o zo mooi al in kleur. In heb een eindje boven Amsterdam gevist in een slootje waar ik ze al eerder wist te verleiden om mijn nieuwe vlokdobbertjes eens te beproeven.

Toch heeft deze sloot potentieel. Karper heb ik er al gespot en gevangen maar de "groene karper" ofwel de zeelt vermoed ik er alleen. Oog in oog hebben we nog niet met elkaar gestaan. Ik ga er echter alles aan doen om daar verandering in aan te brengen.

Allereerst breng ik mijn eerste wapen in stelling: "de zeelthark" een eigen bouwsel om de stek van waterplanten te ontdoen en de bodem eens duchtig door te woelen. In het verleden heeft mij dit en vele anderen (de techniek is al heel oud) menig bezoekje van zeelt en karper opgeleverd.
Terwijl ik nog maar net bezig was kreeg ik toch een wat jeukerig gevoel op mijn hoofd; het zal toch niet wéér... ja hoor! Weer die knutjes!

Nog vers in gedachten wat er de vorige keer (een week of vier geleden) gebeurde; ruim 250 maal gebeten, een vuurrood voorhoofd en dito slapen en ruwer dan de gemiddelde schuurspons, néém ik een spurt naar de auto, grijp de vers aangeschafte Deet en begin mij meteen zorgvuldig in te smeren. Het lijkt te helpen; tegen zoveel chemicaliën - vast héél ongezond - blijken de knutjes niet opgewassen!
Krengen! Een hele nacht heb ik er niet van kunnen slapen. Ik was er zelfs koortsig van. Dat gaat me niet weer gebeuren!

Chemisch geharnast door de Deet ga ik verder met mijn werk; ik voer hennep en mais en neem positie in op mijn stek. Vaak heb ik het meegemaakt dat de vis na het harken meteen actief werd maar hier blijft het stil.
Ook de wind doet mee aan de stilte en helaas maakt dat het mogelijk voor de vliegende brigades om zich met nieuw elan op ons te storten. In tegenstelling tot de vorige keer heeft Maya er nu ook last van.
Er is weinig nodig om tot een consensus te geraken. DEFCON1 voor Knutjes wordt uitgeroepen en het kamp wordt in allerijl ontruimd. In de auto gaan ramen nog even open onder het rijden om nog wat beestjes kwijt te raken maar die F#@C8()!! beestjes zitten werkenlijk o-ve-ral!

Thuisgekomen spoel ik mijn haren uit om nog meer vliegende ellende kwijt te raken en besluit dan maar even op het IJ te gaan dropshotten. Alhoewel de vangsten beperkt bleven tot kleine baarsjes die meer aan de worm dan wel aan de haak bleven hangen en zich allen op het laatste moment spontaan onhaakten werd het toch een prachtige avond; lichtelijk zwoele temperatuur en een steeds mooier wordende lucht waaronder talloze grote en kleine boten zich een weg over het IJ zochten.

Ik krijg bezoek van een prachtig stel zwanen. Eerst twee, dan vier en uiteindelijk groeit de club aan tot twaalf  hagelwitte ambassadeurs van de elegantie zelf die de dag komen uitzwaaien. Hier leg ik mijn hengel voor neer, ga zitten en blijf genieten tot de zon geheel verdwenen is.