Slechte foto met een verhaal!

Vanochtend er wederom op uit geweest. Iets ná zevenen was ik er al.
Een buurman, mét hondje, spreekt mij enigszins lachend aan: "het is wel een obsessie hè?"

Dat...had ik zelf ook wel door. We maken een praatje. Ik vertel 'm dat ik jaag op "Chelon Labrosus", alias de diklipharder.

"Ik, eh... vind het wel meevallen", zeg ik nog in een overbodige poging mijzelf te rechtvaardigen. "Als ik zie hoeveel tijd de mensen hier per dag met hun hondje lopen, dan leg ik het qua tijdsinvestering misschien nog wel af tegen ze".  Ik heb een punt. Vindt de man ook.

Dan de visserij; die is taai, wederom. Na het eerste halfuur nog niet eens harder te hebben gezién en ik lichtelijk koel ben geblazen door de wind begin ik er al een hard hoofd in te krijgen. Een úúrtje, mag ik van mezelf. Vooruit...anderhalf uur. Maar da's max! Moet nog naar het ziekenhuis vanmorgen en er zijn wat andere taken die op mij wachten.
Na het eerste uurtje zie ik even een staart. Eén vis maar die ik zie. Dan weer een tijd niks. Ik speel wat met de werpmolen en eigenlijk vind ik het maar niks... Prima molen hoor, daar niet van. Maar lijnen vind ik nooit zo mooi opspoelen als op een centrepin. I'm oldfashioned? 'k Weet het niet maar ik mis gewoon dat instrument waar mijn hand zich zeker bij voelt. En dat is heel wat waard!

De molen gaat weg heb ik besloten. Genoeg liefhebbers voor zo'n prachtig vintage-exemplaar in deze staat.
Een tweede centrepin staat al lang op mijn verlanglijstje. (Ik snuffel al een tijdje op E-bay).

Dan plots is ie daar toch; mijn derde harder. In een flits is het mini-vlokdobbertje verdwenen. Ik tik aan en...hangen.
Zzzzz, zzzzzzzzzzzzzzzzzziiiww! gaat de slip. De harder beseft wat er gebeurt er wordt wakker. De hengel, een anderhaf ponds Jack Hilton staat krom tot in het handvat en kraakt vervaarlijk.
Verd....wat sterk weer! Maar toch niet zo sterk als die van gisteren denk ik nog... foutje!

Langzaam zie ik meer van de vis, hij springt één keer volledig boven water uit en dan weer de diepte in, een enorm schot volgt. De vis lijkt ook met de laatste schot nog voldoende reserves te hebben bewaard om het mij nog flink lastig te maken. Echt kicken vind ik dit; nog nooit een karper van deze afmetingen gezien die zo sprong!

Een paar keer probeert de vis in de stenen te duiken onder mijn voeten. Ik heb al wel gezien dat dat de gevaarlijkste momenten zijn. Gelukkig kan ik alles pareren en een minuut of 8 later heb ik een verzuurde arm aan mijn lijf en een moegestreden vis voor me liggen.
Ik heb moeite de vis goed in het net te krijgen. Bij de derde poging lukt het uiteindelijk en glijdt de massieve vis naar binnen en vult het interieur behoorlijk!

Ik meende de afgelopen week een paar lossers te hebben gehad aan de weerhaakloze haken die ik gebruik en ben vanmorgen voor een andere haak gegaan; de Tiemco 8089. Een sterke langstelige haak die wordt gebruikt om baarsvliegen voor GROTE (zee)baarsachtigen te binden. Die haak doet mij denken aan de vlokhaken van vroeger (de mustad 270H, maar dan een dikkere bronzen draad en met een oog )Die zou sterk genoeg moeten zijn denk ik. Dat klopte dus ook; het ís gelukt maar de haak was vollédig uitgebogen!  Nadeel is de weerhaak en in dit geval heel vervelend; de haak zit muur- en muurvast in de dikke lip van de harder.

Ik heb twee (!) exellente onthaaktangen bij me maar krijg het ternauwernood voor elkaar. De bek is - en wat vind ik dát @#$!!&^^@#grr! - goed beschadigd.

Ik besluit ter plekke mijn wens de "witte zalm" -zoals íe in Frankrijk wordt genoemd - ooit op de menukaart te zetten per direct in vervulling te laten gaan. Een beetje groot maar hij krijgt een uitstekende bestemming vanavond met vrienden, wijn en we zullen een liedje voor 'm zingen. Ik bedank de vis. Daarna is de priest  snel en genadig.

Ik neem mij voor gewoon weer de weerhaakloze haken te gebruiken. Zoiets niet weer om zo'n lullige reden! Dan liever nog incidenteel een vis lossen...hoort er dan maar bij!

Ik wil een fotootje maken maar wáár is mijn camera? SHIT! Het tasje aan mijn heup voelt akelig leeg. Toch niet wéér een camera naar God hè? (de vorige ben bij lichte harderverhoging op gaan zitten. Ik was zó geconcentreerd op de harders dat ik even vergat dat ik 'm in m'n kontzak had zitten - gelukkig was het geen nieuwe maar een 5 jaar oude canon. Toch minder erg). Shit! Geen foto dus!
Ik loop naar huis, de grote vis in het net meenemend.  Bij de deur zoek ik naar mij sleu.... NEE HÈ?!! Geen sleutels?!?!  Ik krijg een akelig gevoel; is bij het scheppen van de vis misschien iets in het water gevallen?

Ik bel Christian (mijn Franse chef en leg 'm uit dat íe mijn "saumon blanc" mag komen halen. 20 minuten later is ie bij me. Hij maakt nog een foto op mijn telefoon. De enige die ik nu heb en geen beste kwaliteit wederom. Maar toch!

Uiteindelijk kan ik de kelder in komen, ontdek mijn sleutels in de deur en later mijn camera op de tafel. Harderkoorts eist blijkbaar zijn tol in de concentratie; vanmiddag maar eens een uurtje verplicht bijslapen!

Life's good again!

Met mijn camera maak ik een foto van de display van de telefoon. Nóg meer kwaliteitsverlies maar het geeft een indruk.

De vis was 72 cm. Da's 4 onder het huidige record (voor wie dat interessant vind) Ik niet meer; heb er al veel grotere gezien.Een groter net is besteld. Hetzelfde Korum net maar dan een slag groter. Wilde plannen dus...   ;) ;D