Geen béste berichten de laatste tijd. Gisteravond nog las ik een blog waar ook een hele dag vissen werd beschreven... zónder enig leven. Zo'n bemoediging had ik nét nodig; na de vorige visloze sessies had ik net weer een beetje moed, haha!
Toch naar het water gegaan 's avonds. Vissen zonder hengel. Beetje observeren, beetje gevoerd op wat plekjes en zowaar wat vis zien draaien.
We gaan het wel zien morgen, dacht ik.
Vanmorgen ging dan om 05.00 de wekker. Vrijwel alles stond klaar. Alleen nog even koffie maken en brood en dan de deur uit.
Als ik een half uurtje later het sluisje op het IJsbaanpad passeer flitst het door me heen; de maden! Oei, ik ben de maden vergeten!!! Alles...álles had ik klaarstaan, behalve die beestjes. Ze kruipen nog nietsvermoedend rond in hun bakje in mijn donkere koelkast. Ik rijd maar verder en denk iets van: dan maar met de mung-boontjes vissen. Wie weet vind ik nog wat wormen...'t is nog aardig vochtig aan de grond.
Prachtig roerloos ligt het water er nog bij. Geen rimpeltje. Hier en daar zie ik wat bellenplakkaten; de karpers zijn in elk geval actief! Grote karper zal wel een te hoog gegrepen doel zijn voor mijn ultralight hengeltje maar een bescheiden formaatje is nooit verkeerd immers? Zeelt is ook aanwezig. Die lagen vorige week op een avond te paaien hier. Nu nog vangen!
Mijn zeeltscore staat nog steeds op 0... (en dat frustreert mij lichtelijk).
Na een half uurtje vissen en wat slome tikjes zie ik een slakje naast mij in het gras.
Ik haal in en vervang de mungboon voor het slakje - met huisje en al - en werp in. Nauwelijks is de swingtip getrimd of hij loopt in één keer door naar boven. Ik zoek contact en denk vast te zitten aan de grond. De hengel staat krom tot in het handvat als de grond langzaam begint te zwemmen. Langzaam,
l a n g z a a m....zodat ik denk een grote brasem gehaakt te hebben. Hij wil alleen niét omhoog en dat zijn we hier niet gewend van Abramis Brama... Rustig 5 meter naar rechts, 10 meter naar links en de hengel staat krom als een hoepeltje. Alles gaat héél langzaam en beheerst maar een snel schot als bij een karper blijft gewoon uit. Héél langzaam weglopen dan. Dat fijne zachte "ping ping ping" geluid van de Penn Sargus maakt dat ik er toch wel heel veel lol in heb. Prachtig!
Een flinke kolk op een meter of 10 voor me. De vis vecht tegen de constante druk van de hengel en even denk ik een schaduw te zien. Langzamerhand win ik een paar meter lijn. Dan plots besluit de vis de kant op te zoeken. Net naast me staan een aantal jonge boompjes aan het water en daar zoekt 'ie z'n heil.
Ik vind het geen goed idee en probeer de vis nog uit de kant te jagen met enig gestamp. Het mag niet baten, de vis zwemt zich vast in de takken.
Ongelofelijk. Wát een geluk dat de lijn nog niet gebroken is! (ik vis met 12/00 stylon) Ik houd de lijn onder spanning, loop wat naar links en druk voorzichtig met mijn net in het water, roep wat aanmoedigingen naar de vis om toch maar weer te gaan zwemmen en het wijd op te zoeken. Zowaar, het lukt! Hij scheurt nog een keer naar het midden en wéér weet ik 'm langzaam terug te krijgen. Ik ben al zeker zo'n 5 minuten bezig. Deze creatieve vis , die het over links niet lukt probeert het nu over rechts en schiet opnieuw de kant in. Volgens mij zit 'ie er nog aan maar ik kom niet meer in de buurt. Een hoop takken en doornig braambos verspert mij de weg en we staan in een patstelling, deze vis en ik. Even later breekt het nylon met een droge knal.
Klinkt raar misschien maar nu kan mijn ochtend al niet meer stuk; geen schubben maar wél een mooie ochtend!
Ik weet nu dat de slakken in trek zijn, stop even om in het gras verder te zoeken maar ik vind vreemd genoeg bijna niks; één klein wittig naaktslakje. Het krijgt overwijld zwemles. Wéér is er nauwelijk tijd om de tip te trimmen; de zaak loopt meteen strak en ik sla.... mis! Waarschijnlijk nét te vroeg.
Ik vis verder met boontjes maar het animo is minimaal. Dan bedenk ik dat ik nog niet ónder water heb gezocht. Ik trek een bos waterplanten uit de kant en vind opnieuw slakken. Of het aan de soort slak ligt of de vis op is gehouden met azen, ik weet het niet maar écht bijten doen ze niet meer.
Dan, als ik het net zo'n beetje op wil geven. Kijk ik naast me. Op het roze deksel van het voerbakje ligt een dikke naaktslak. Beetje groot voor haakmaat 8 maarja...ik wil wel eens zien wat er gebeurt.
Helaas, helaas! Mijn haak raakt bij het inwerpen nét een blaadje van de boom naast me. Ik zit vast en de slak vliegt alleen verder. Dag slak.
Even voel ik me heel dom.
De laatste twee waterslakjes gaan mee naar huis. In de vijver. Mogen ze lekker groeien. Je weet maar nooit immers?
Geen opmerkingen:
Een reactie posten