Genieten; op zoek naar de stilte...

Bij mij was het zaterdag vooral genieten. Tussen de goede vangsten waren er vele mooie momenten.

Het eerste licht zag ik aan de waterkant, later gevolgd door een rode ochtenzon.

Rond 07.00 zag ik een werkelijk enorme karper tot vlak voor mijn voeten zwemmen. De twee vissen van zo rond de 60-70 cm die langszij meezwommen werden gewoon weer minikarpertjes. Niet te geloven, zit je te vissen en plots komt Carpzilla aanzwemmen en tipt (werkelijk!) met de staart mijn 50 cm swingtip aan. Fenomenaal!

Deze vis kon ik ook zo fotograferen omdat 'ie op water zwom waar hij eingelijk niet meer paste; 't was gewoonweg te ondiep voor 'm!


Naast al het karpergeweld  om me heen blijft het spektakel toch vooral visueel; ik haak welliswaar een karpertje maar dat schakelt meteen van z'n 1 in z'n 3 en lost vervolgens! Goodbye. De volgende alstublieft!

't Is de brasem, maar liefst 9 stuks dienden zich aan voor een kleine exercitie aan de fair play swingtiphengel (light uitvoering). Sommigen van hen poogden met groot enthousiasme ons het gehate predikaat "luie dweil" - al is het maar voor korte tijd - te vergeten.
7 stuks passerden de halve meter royaal, een mooi breed ruggetje en dik onder de pukkels.

Bij mij drong de vergelijking zich op aan oude mannetjes die nog een keer wilden"vlammen" in de discotheek. Helaas voor hen; net als voor de brasems is 't van korte duur; zodra de pukkels weg zijn lijkt ook de levenslust wel uit te doven en dolen ze, als in een christelijk bejaardentehuis op zondagochtend wat doelloos rond...bedekt onder een koel laagje blauwbrasemslijm. Brr!

En ook ben ik het snoekje niet vergeten. Ternauwernood de standaard ruisvoornmaat (30+) van de laatste tijd gepasseerd of hij valt mijn trosje langsscherende maden aan met een ambitie; een miniatuur zoetwaterkrokodil waardig!



Verre, verre van een stille zaterdag dus. Zo ook op het Twiske waar sommige mensen menen dat hun muziek toch zeker 250 meter in de omtrek te horen moet zijn. Ik heb maar wat rustiger plekjes opgezocht. Dat ga ik de komende tijd vaker doen; "dagen zonder schubben" goes walkabout; wilde plannen zijn in de maak!!! 

(Binnenkort meer daarover)

wilde plannen?? Huh?!?

De dag dat het beugelveertje brak...

Ondanks het feit dat bij het optuigen van mijn hengel, aan het einde van de middag, het beugelveertje van mijn Penn Sargus de geest gaf heb ik toch gevist.

Even de vrees dat de pech van dinsdag zou doorzetten maar niets bleek minder waar; al bij de eerste inworp kwam de ruisvoornteller op 20 te staan. A "lucky number" bovendien; mijn "personal best" sinds jáááren.

38 cm ruisvoorn gleed na enige strijd mijn netje in! Jottum, wat was ik blij!!!

Hoe ik dat allemaal doe, werd mij vanmiddag gevraagd. Ik heb geen geheim recept maar zal binnenkort op verzoek eens ingaan op mijn tactiek en techniek en voorkeuren. Wie weet breng ik iemand op een goed idee.

De foto volgt binnenkort.

Pech en dikke vissen...

Alwéér een dag op het Twiske doorgebracht. Om u even vóór te zijn "werkt die man dan nóóit?"

Jawel...................... maar nu even niet!

Ik had maanden niet gevist en haal nu mijn vitamine-V tekort in. 

Een dagje met vriend Ard dus. Zoals al aangekondigd.
Gezellig als vanouds. Rommelig ook.
Mijn eerste worpje meteen een windknoop en een forse pruik. Ik moet opnieuw optuigen terwijl Ard zijn eerste visjes vangt.
Daarmee is de toon meteen gezet; bij mij blijft het rommelen en Ard vangt zijn visje.

de eerste van de dag

Bij het volgende putje heeft Ard al 7 stuks terwijl ik mij vertwijfeld afvraag wát ik in hemelsnaam fout doe;
ik krijg nauwelijks aanbeten en sla tweemaal mis. Het lukt allemaal niet en na een paar uurtjes komt er dan het effect bij dat je je minder kunt concentreren. Het vertrouwen is even weg.

Ik tijger naar een volgende plekje, voer een beetje en weet een mooie ruisvoorn te vangen. Ard meet 31 cm.
Wéér een voor de lijst. Mijn dag is gered!

In de middag weet Ard zijn P.R. ruisvoorn te verbeteren. 34 cm en een mooie zware vis. Zie 'm glunderen!

Ik gun Ard zijn succes van harte maar moet bekennen dat ik graag iets meer had gevangen. Ik ben ook zó verwend de laatste tijd; goed om dat even te beseffen...

Visdagen met Ard zijn echter altijd gezellig. Dat maakt een hoop goed! Je vismaat zien vangen is toch ook fantastisch?

Heerlijk weer gehad, de eerste zeelt zien zwemmen. We zagen een grote snoek een mega-ruisvoorn voor onze neus wegkapen en vergaapten ons aan tientallen ruggen van paaiende karper. Elk jaar opnieuw een indrukwekkend gebeuren.

languit en lui in het zonnetje

De ruisvoornteller...

Zondag was het wéér zo'n prachtige dag.

Aan het einde van de middag maar een op de fiets gestapt en kijken of ik nog wat ruischers kon foppen.
Proestend en niezend rijd ik naar het Twiske waarbij, naar mijn gevoel, mijn neus zo rood moet zijn als een ruisvoornvin; behalve visseizoen is het ook weer tijd voor een fijne hooikoorts!

Het was de fietstocht méér dan waard. Lekker even een paar uurtjes gevist tot het donker. Ook Marlon kwam even langs met z'n kids.

Beide hebben we leuk gevangen; Marlon een brasem en een beste ruischer en ook ondergekende heeft de ruisvoornteller zien stijgen naar 18 stuks waarvan slechts 3 vissen de 30 cm. niét haalden; oef!
In mijn boekje "200 ruisvoortips" zit nu voorin een klein lijstje waarop ik de vangsten van seizoen 2011 bijhoud. Op voorhand is mijn seizoen al goed! Als de vangsten zó door blijven gaan is het blog z'n naam niet meer waardig ;)

34 en 29 cm kwamen boven het net waarvan bovenstaande foto die van het grotere broertje was.

Van  Maya, die laatst mee was, kreeg ik nog onderstaande foto opgestuurd:

't Is me wat met die ruisvoornkoorts! Blijkbaar is het besmettelijk want ik hoorde dat deze foto inmiddels Maya's bureaubladachtergrond is geworden.

Ik kán me het voorstellen...

Morgen weer een dagje met Ard op pad. Die gouden jongens gaan het zwaar krijgen!

Just a perfect day... (meer ruisvoornavonturen)

Marlon met een prachtige ruiser!

                                  

Het leek maandag de laatste écht mooie en warme dag te worden volgens onze weerprofeten.
Excuus genoeg om het Twiske nogmaals te bezoeken. Ditmaal in het gezelschap van vriendin Maya die ook wel eens kennis wil nemen van de prachtige gouden vissen.  Haar auto moest schoon en aangezien bij het Twiske voldoende water voorhanden is leek een en ander mooi te combineren.

Ik heb gevist en Maya las een boek. Ook leuk.

Na  een uurtje of vier te hebben gevist met nauwelijks een tikje werden er net wat grapjes gemaakt als "als je maar niet iets schrijft als: "met Maya in de buurt vang ik nooit wat!"

En plots was 'ie daar dan... de etensbel! Een klein moment verslapte mijn aandacht en een paar seconden later zag ik plotseling het vlokdobbertje niet meer. Ik checkte nog even een paar seconden en sloeg toen voorzichtig aan; alsof het niet óp kan deze week; even later glijdt alweer een 30+ ruiser mijn net in.

                                         helemaal gelukkig!

De rust is net weergekeerd. Het fototoestel opgeborgen of daar komt een fietser aan. Met hengel zie ik en...een vlokhengeltje zowaar. Wat leuk!
Marlon is eigenlijk een vliegvisser maar heeft in verband met een schouderblessure onlangs een mooi FP vlokhengeltje aangeschaft; een wijze keus lijkt me (afgezien van het verslavingsgevaar).

Ik heb geen bezwaar dat 'ie er even bij komt zitten en nodig 'm uit lekker mee te vissen. Dat gebeurt dat ook en Marlon vangt ook een paar prachtige vissen. Ik schiet wat plaatjes en Maya verzorgt de inwendige mens met koffie en koekjes. Wat wil een visser nog meer?

"Een koud biertje misschien?" Opper ik in de auto terug naar huis. En meteen krijg ik een visioen van een ijskoud glas Singha bij een lekkere Thaise maaltijd.
Vorig jaar ontdekten Maya en ik een restaurantje wat sindsdien bij ons doorgaat als de lekkerste én sfeervolste Thai van Amsterdam én de rest van het Noordelijk halfrond; Ko Chang op de Westerstraat.
Heerlijk gegeten en het koude biertje vermenigvuldigde zich spontaan. A perfect ending for a perfect day!

achteâh duh karpeâh aan!

Vanmôhgen in alle vroegtuh stond Ap voâh duh deur. (uit duh Haag dus)
Zondag, acht uur hadden we afgesproken.
Zal ik dan beneden klaarstaan?
Nei hoâh! Niet nodig. Misschien ben ik wel wat lateâhr. Ik bel wel als ik eâh ben!

Volgende ochtend: 07.37  (telefoon gaat over)...   Ik ben eâh al !


Shit, denk ik. Wat vroeg!

Ik laat mijn nog dampende en nét klaargemaakte havermout maar staan en loop naar beneden.
Leuk om Ap weer te zien (het was al een tijdje geleden dat we samen visten). In de auto, op weg naar de kop van Noord-Holland, praten we wat bij. We drinken koffie en komen niet lang daarna bij ons water aan. Het huisvest prachtige en sterke karpers.
Ap is hier vaker geweest. Met is mijn eerste keer hier.

Net voordat we beginnen onmoeten we Peter, ook van het lichtervissenforum. Hij is hier al vanaf 05.00 bezig maar heeft, net als de voorgaande dagen, niet kunnen vangen. Houd de moed er in Peter! Het succes gaat zeker weer komen. Misschien de avonden eens proberen daar?

Gisteren vernam ik al dat mijn lichte vlokhengel met 14/00 hier echt te licht zou zijn; de vissen zouden ge-hákt maken van mijn fijne lijntje. Nou heb ik best al wat karpers gevangen aan lijntjes van 10-14/00 maar dit klopte wel!
De vissen zagen er niet alleen mooie en gezond uit (polaroidbril) maar lagen goed verpakt in brede rietkragen te zonnen. Een pondshengeltje met 22/00 zou hier dan toch méér op z'n plaats zijn.

Na zo'n 10 voerplekjes gemaakt en gemarkeerd te hebben, viste ik die daarna weer zorgvuldig af.
Tijgeren, noemden we dat altijd; zéér langzaam en behoedzaam het water naderen. Geen snelle en onverwachte bewegingen maken en uiterst behoedzaam je voeten neerzetten op de zachte bodem.  Dat laatste was vandaag des te meer nodig omdat we dwars door een enorm schapengebied liepen. Overal  sprongen en huppelden lammetjes in het rond. Sommige brutaaltjes kwamen zelfs even kijken naar "de man met de hengel."

                                             wat doet u daar, mijnheer?

Ik tijger ondertussen weer verder, laverend tussen enorme hoeveelheden schapepoep en over een wat ongelijke kant voel ik mij vandaag een licht gehandicapte tijger; het valt niet mee de karpers niet te verstoren en meermalen zie ik dan ook een stofwolkje ontstaan en een fraaie streep. Betrapt!
Ook merk ik dat karpers zich langzaam laten zakken. Je ziet ze nauwelijks maar zij jou des te meer.
Alle trillingen worden opgevangen en deze karpers zijn gevoeliger dan ik in tijden heb meegemaakt.

Uiteindelijk weet ik zo behoedzaam een plekjes te benaderen waar de kaper aan het azen is. Ik zie de rug, de langzaam walmende staart en voel het hart in mijn keel kloppen; gaat het dan nu gebeuren?
Voorzichtig, een paar meter over de karper heen, werp ik mijn haak, beaasd met zo'n 10 maden. Alleen een héél klein drijfwakertje siert de lijn. Géén dobbers of lood op zulk ondiep water. Simpel en subtiel.

Heel voorzichtig draai ik de lijn in tot het dotje maden vlak in de buurt van de karper is. Even later begint het wakertje te draaien en loopt weg, ik tik...  het water explodeert!  Mijn hengel kromt zich prachtig en veert even later met een snelle beweging terug. Een grote schub zit aan de haak als stille getuige.
Ik  baal eventjes maar niet lang. 't Is mooi genoeg om hier te mogen vissen.


                                
                                        een klein souvenir...

Ap leent mij genereus zijn allereerste en inmiddels zeer fraai gerestaureerde Karperstokje; een Shakespeare wondercast. Ontzettend leuk om hier eens mee te mogen vissen!

De  karpeâh's blijven ons de hele dag plagen. Lekker lui in de zon blijven ze liggen. Eten hó maar! Beide vangen we nog een brasem. De mijne is zó sloom dat íe zelfs blijft liggen voor de foto; vooruit dan maar!

                                               huh?!?!


Al met al een héle gezellige dag waarbij de vangsten helaas uitblijven.

Tegen de avond worden frisser en rond zevenen gaat Ap weer op huis aan. Ook al zet íe mij bij de deur af, toch schalt al bij het binnenrijden van Amsterdam het volgende al lied uit de autoradio:

Ik zou best nog wel een keertje net als vroeger in Moerwijk willen wonen
Na het eten een partijtje voetbal in de tuin, de ouders langs de lijn
In December met de hele buurt op jacht om kerstbomen te rausen
Op oudjaarsavond fikkie stoken, vooral die autobanden rookten fijn

Ik zou best nog wel een keertje met die ouwe naar ADO willen kijken
In het Zuiderpark, de lange zij, een warme worst, supporters om je heen
Lekker kankeren op Theo van der Burgh en die lange van Vianen
Want bij elke lage bal dan dook die eikel er steevast overheen

Oh, oh, Den Haag, mooie stad achter de duinen
De Schilderswijk, Lange Poten en het Plein
Oh, oh, Den Haag, ik zou met niemand willen ruilen
Meteen gaan huilen, als ik geen Hagenees zou zijn

Ik zou best nog wel een keertje net als vroeger een nachie willen stappen
Op mijn Puch een wijfie halen en daarna dansen in de Marathon
Na afloop op het Rijswijkse Plein een harinkie gaan happen
De dag daarna een kater dus naar Scheveningen, lekker bakken in de zon

Oh, oh, Den Haag, mooie stad achter de duinen
De Schilderswijk, Lange Poten en het Plein
Oh, oh, Den Haag, ik zou met niemand willen ruilen
Meteen gaan huilen, als ik geen Hagenees zou zijn

Ik zou best nog wel een keertje... ach, wat leg ik toch te dromen
Want Den Haag is door de jaren zo veranderd, voor mij toch veel te vlug. ..
Dat Nieuw Babylon, moest dat er trouwens eigenlijk nou wel zo nodig komen?
Zo komt die ooievaar op de Vijverberg dus never-nooit meer terug

Oh, oh, Den Haag, mooie stad achter de duinen
De Schilderswijk, Lange Poten en het Plein
Oh, oh, Den Haag, ik zou met niemand willen ruilen
Meteen gaan huilen, als ik geen Hagenees zou zijn

                                                                           (Harry Jekkers) 

Ap, bedankt voor weer een tópdag. Heb er van genoten!

Een aap met 7 ......

Vrijdag alweer een mooie fiets en visdag en het vitamine-V tekort van de laatste maanden wordt in ijltempo weer op peil gebracht.

De fietstocht van 3 uur had ik er graag voor over; welke rechtgeaarde visser zou dat niet hebben? Ik ving in anderhalf uur tijd zeven vette ruisers! Prachtige gouden en brede vissen.
Ik had een ochtend om nooit te vergeten: 30, 31, 30, 32, 34, 35(*) en tot slotte een "kleintje" van slechts 25 cm.

(*-groter ving ik ze niet meer de laatste jaren. ik voel me dus als de spreekwoordelijke aap met 7 ...... !)

Na half één was de koek blijkbaar op. Ineens was 't over.

Alsof ik het had voorvoeld; ik haalde iets kouds uit mijn tas wat ik bijna nooit meeneem. Ik heb het op passende wijze gevierd.

                                                                 proost!

De enige domper was dat Ard en René allebei verhinderd waren deze ochtend. Ik had graag mijn vangst én de bijbehorende vreugde met jullie gedeeld!
Volgende keer dan maar. Wie weet wat er nog in het verschiet ligt? 

Twiske type...

      

goud!

 Ard wees mij er eerder deze week al op: "woensdag wordt het mooi weer" (Jammer dat je niet mee kon!)

Met die wetenschap had ik een gaatje in mijn agenda opengehouden. Toen de zon zich écht van z'n beste kant toonde vanmiddag heb ik het gaatje wat groter gemaakt en vertrok voor drieën op de fiets vanaf mijn huis.
Even stond ik nog in dubio: 't Twiske is anderhalf uur fietsen en 't Amsterdamse bos maar 25 minuten.
Qua natuurbeleving vind ik het Twiske toch wel even wat specialer.
Lekker rustig ook. Dan maar op de pedalen...

Geen spijt van gehad.Visvrienden Ard en René nog even een SMS-je gestuurd. "Toch weer naar het Twiske, kan het niet laten!"

René stuurde een berichtje terug: "had er graag bij willen zijn maar lig met griep op bed"

Oggut! Om de pijn te verzachten heb ik de vangsten "live"aan René door gestuurd. Ik hoop dat het entertainment is geweest voor de zieke. Gezien de enthousiaste reacties geloof ik dat dat wel goed zat.

Onderweg kwam ik nog een leuke slogan tegen, gespoten op een electriciteitskastje.  Op een dag als vandaag sluit ik me daar helemaal bij aan:

                                              hahahaha!

 Na wat rondgekeken te hebben streek ik neer op mijn vertrouwde en inmiddels geliefde plekje daar. De "gouden bakken" zwemmen er graag blijkbaar en da's een mooi uitgangspunt. Let's meet!



Weapon of choice is vandaag de lichte FP swingtiphengel. Net een tikje zwaarder en langer dan mijn ultralight. De wind speelde mij echter parten en al gauw monteerde ik een zwaardere tip. Gulzige aanbeten, waarop ik hoopte, bleven echter uit. Kleinere haakjes en half zwevende aasaanbieding; niets hielp.

Daarop maar de swingtip verwijderd en een vlokdobbertje gemonteerd. Wind in de rug, een mooie dundradige haak (maatje 1) gemonteerd met een tiental maden en hoppa! 15-20 meter halen we zo wel.
Ik schiet wat hennep en maden op mijn plekje en wacht weer geduldig.
Dit keer hoef ik minder lang te wachten. tik... tik... en helemaal weg. Even wachten en....de hengel kromt fraai en een flinke ruisvoorn laat zien wat 'ie waard is. En dat is veel! De fairplay buigt prachtig, het zonnetje maakt het allemaal nog wat mooier en even later glijdt een moegevochten 30+ ruisvoorn mijn netje in.

Mission accomplished. De dag kan niet meer stuk. Ik SMS René: "de eerste is binnen en 't is een 30ér!"
René geniet mee en er volgen nog meer SMS'jes heen en weer. Uiteindelijk wordt het drie keer goud. Allemaal boven de 30 centimeter, wat een bof!

                                                         prachtige vissen!

Ondertussen ben ik van al het fietsen en vissen wel hongerig geworden. Er zat al een stokbrood in de tas en een soepje (Tom Ka Kai) wordt opgewarmd; het goede leven zogezegd.  Ver na zevenen keer ik huiswaarts.
Onderweg gooi ik nog een hengeltje uit maar de koek is duidelijk op.

Op de veerboot van het houtrakveer word ik nog even getrakteerd op een prachtige zonsondergang. Te mooi allemaal om niet te delen. Bij deze dus!

Het stof is er af...

Stof op mijn hengels en molens. De laatste maanden lág dat er. Echt!
Gelukkig gebeurt dat niet zo vaak.

De laatste maanden  nauwelijks tijd gehad om te vissen of.. zelfs maar aan vissen te denken.

Hoe fijn is het dan om er op uit te kunnen gaan op zo'n fantastisch mooie dag als afgelopen zaterdag. Helemaal als je je dagen hebt kunnen voorbereiden en de voorpret dus al geweldig was.

Niets werd aan het toeval overgelaten; het nylon werd vernieuwd, vers brood ingekocht en de tas meermalen gecontroleerd.

Vrijdagavond voelde ik me zeer onrustig. Het vis- of schoolreisjesgevoel stak als vanouds in alle heftigheid weer de kop op; ik kon de slaap niét vatten. Terwijl René om 08.30 of eerder op de stoep zou staan lag ik om 02.00 nog te draaien.

Schubbenkoorts dus!  Een lichte verhoging welke zich meester van mij maakt voorafgaand aan belangrijke of zeer verwachtingsvol naar uitgekeken visdagen. Zoals sommige artiesten iedere avond nerveus blijken te zijn voor een optreden, dan heb ik zoiets voorafgaand aan het betreden van de "arena der schubben".  Het zal altijd wel zo blijven vrees ik. Ik verzoen met maar met dit lot; er bestaat erger.

De visdag zelf dan:  Die begint wat rommelig. We rijden bijna verkeerd op de snelweg. Krijgen gelukkig wat hulp van de wakker gebelde verkeersdienst (dank aan "the fabulous Mrs. C" :) die ons weer op het juiste pad krijgt. Dán kunnen we de juiste parkeerplaats aan het Twiske niet vinden en komen uit bij de parkeerplaats bij Den Ilp. Eigenlijk ook prima maar mijn kennis van het gebied lijkt ook wat verstoft; door een navigatiefoutje laat ik ons een complete strafexercitie lopen, mét bepakking. Het schaamrood staat mij op de kaken als ik er nog aan denk.
Achteraf kunnen we er wel om lachen maar ik moet bekennen lichtelijk sjacherijnig te worden toen ik ons putje niet kon vinden. Wél hebben we hierdoor even kunnen genieten van de mooie omgeving én ... de eerste zonnebadende salamander op het fietspad. Dat hadden we toch ook niet willen missen?

 Als we eindelijk zitten te vissen in het steeds warmer wordende zonnetje wil ik eerst koffie. Een sigaar lust ik ook wel maar die is helaas niet present.

Ik strooi wat korsten maar zie nog weinig activiteit. Ook onze dobbers staan een tijdje onberoerd. Ik ga wat experimenteren en hoop dat de ruisvoorns wat dieper te vinden zijn. Ik vervang de vlok door een tiental maden en stel mijn dobber op zo'n 70 cm. Ik gooi vlak tegen de rieten aan de overkant en dan duurt het niet lang meer. Tik! Tik! en weg... 3, 4 seconden wel. Ik zet de haak en het Fairplay hengeltje laat zien dat 'ie ondanks het stof 't nog niet verleerd is; een prachtige buiging voor de eerste ruisvoorn wordt gemaakt.

Stel je voor: je eerste vis van het jaar en dan meteen zo'n gouden jongen. Een hoofdprijs! Mijn dag kán meteen niet meer stuk! Dat gebeurt ook niet want even later vang ik er nogmaals een en die is nog wat groter.

René oefent ook maar mist een aantal keren bij het aanslaan.  Uiteindelijk lukt het wel en mag zijn nieuwe vintagehengel (een 70-er jaren Mitchell Dubourgel 1-4 gram ofwel "de ultieme spaghettistok") laten zien wat 'ie waard is. Daar genieten we allebei van: 34 cm ruisvoorn aan een prachtig licht stokje.

 

De vissen hielden het hierna voor gezien. Wij en het zonnetje nog niet. Heerlijk zitten kletsen, een soepie gemaakt en tegen drieën werd het kamp weer opgebroken. Binnenkort hopelijk weer meer visavonturen; het was te lang geleden!

René ook zéér bedankt voor je goede gezelschap. Het was als vanouds gezellig!

méér dan 1000 woorden...

Ik denk het wel; dit plaatje zegt méér dan 1000 woorden.

De kop is er dus af en meerdere polderforellen mochten gisteren even tijdelijk boven water kijken.

Een verslag volgt, wellicht vanavond,  maar ik ga eerst nog even van het vrije weekend genieten. Er schijnt
zowaar een zonnetje dus da's niet moeilijk raden wat ik nog even ga doen.

Voorpret!

Langzaam aan, bijna ongemerkt, zijn de dagen gelengd.
Net zo als de herfst mij vaak heeft overvallen lijkt dat nu eens met het voorjaar te gebeuren.

Nota bene nog niet éénmaal gevist dit jaar! Te druk bezig met allerlei zaken, te onrustig en voor je 't weet is 't april en is "het" daar in alle hevigheid; dat gevoel te móeten vissen. Niet uit te leggen maar krachtig en onafwendbaar.

Toen van de week het KNMI een warme zaterdag voorspelde kwamen meteen grote zonnebadende ruisvoorns, zwevend in het wateroppervlak, voor mijn geestesoog. Mijn hartslag versnelde en ik wist dat veel langere "visonthouding" onmogelijk zou zijn.

Kortom...de winterslaap is voorbij. Het stof van de molen geblazen. Voor alle zekerheid nieuw nylon opgespoeld, de inhoud van mijn tas gecheckt. En nógmaals...check, check, double check!! Niets mag vergeten worden. Vanavond test ik nog even wat nieuwe dobbertjes in mijn vijver (zie foto).

Dat wordt moeilijk in slaap komen en dan dromen van ruisvoorns vannacht.