Vanavond na het eten kriebelde het alweer. Nog even achter de baarzen aan!
Gisteravond viste ik een klein haventje af. Peuteren langs het kantje en onder een oud bruggetje. Maar wat ik ook probeerde...ze hadden er géén zin in!
Vanavond revanche. Naast de shads gaan ook wat wormen mee in 't rugzakje. Als er zo weinig geanimeerd geaasd wordt wil dat nog wel's helpen. Ik heb gróót vertrouwen in wormen als aas.
Rond 19.15 sta ik op één van de ponton's op het Nieuwe Meer. Gisterochtend ving ik hier een mooie baars. Toen 'ie naar boven kwam kwamen z'n broertjes en zusjes mee. Móóie vissen zaten daarbij! Jammer genoeg bleef het bij die ene baars en was het feestje metéén over. Jammer.
Met mijn mini-shadje vis ik in zo 5 minuten een paar meter langs het ponton af. Het blijft stil aan de andere kant van de lijn.
Dan bedenk ik opeens dat ik 't met wormen zou proberen. Ik verwijder m'n shadje en monteer een worm.
Zoeffffff! Het dropshotgewichtje suist naar 3 meter en sleurt de worm achter zich aan. Ik voel nog dat het de bodem raakt en ik kan nauwelijks twee zachte tikjes geven of een enorme - BENG! - en het mosquitohengeltje staat hoepelrond. Ik voel de vis beuken. Grote baars? Snoekbaars? Dan gaat de hengel nóg krommer en plotseling...
staat alles stil...
HUH?! Wat gebeurt hier?!
De vis heeft zich onder water ergens aan vastgezwommen, lijkt het. Ik probeer vanuit alle hoeken maar krijg er geen beweging meer in.
Na een tijdje moet ik het opgeven en even later sta ik met een gerafeld einde dyneema tussen m'n vingers! Balen want het was een mooie vis.
Ik vis verder en verspeel op hetzelfde stukje nóg een onderlijn. In dit hoekje vis ik niet meer!
Voorzichtig verder. Kleine tikjes en af en toe laat ik de worm gewoon even stilhangen. Knabbel, knabbel! Het ragdunne topje registreert het meteen.
Daarna blijft het weer stil, de worm blijkt nauwelijks geschonden...
Zo gaat het verder. Hééél voorzichtig aanbijten, nauwelijks merkbaar. Ik haak nog een visje maar dat lost voordat het in zicht is.
In rap tempo wordt het ondertussen donker. Jammer dat de zomer zo ineens voorbij lijkt; het heeft me toch weer een beetje overvallen.
Voordat ik niks meer kan zien besluit ik nog even mijn oude jachtstrandjes aan te doen. Misschien dat de baarzen zich daar ophouden nu het donkerder is geworden?
Ik knoei verder. Haak een baarsje...ja! ja! los....
Na tientallen worpjes herhaalt dit zich nog een keer.
Uteindelijk wordt het zo donker dat ik vrijwel op m'n gevoel sta te vissen. Ik zie nauwelijks nog waarheen ik werp en dat gaat wel eens héél anders dan ik had bedoeld!
Ik vis nog even door en kijk eens naar tijd; 20.42....
De zomer lijkt voorbij!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten