Aan het einde van de zondagmiddag een momentje gevonden om er toch even op uit te gaan. De hoofdpijn en grieperigheid die mij sinds gisteren plagen worden even genegeerd en ik schrijf mijzelf een vissessie voor.
"Zo mogelijk éénmaals daags. Gebruik bekend." grap ik in mezelf; jammer dat zoiets niet altijd een haalbare kaart is!
Na een 20 minuten gevist te hebben ontdek ik dat het een taaie visserij is. Slechts wat geknabbel aan mijn shadje en echte aanbeten blijven uit. Ik haak een vis maar helaas lost die. Ik probeer wat plekjes, experimenteer wat met kleuren en, aangezien toch niets resultaat schijnt op te leveren vandaag, probeer ik 's wat anders:
Al een tijdje zitten in mijn kunstaasdoosjes 4 prachtige witte shadjes van het merk Behr. Eerlijk gezegd heb ik ze gekocht omdat ik ze zo mooi vond. Een superslecht argument natuurlijk; shadjes moeten gewoon vángen!
Soms vangt het ordinairste plastic terwijl de "state of the art" kunstaasjes het erbarmelijk laten afweten. Godzijdank heeft nog nooit iemand met enige zekerheid kunnen aantonen waaraan dat ligt; wat zóu er een hoop van de charme van het vissen verloren gaan! Een hoop minder te ouwehoeren en ongefundeerde onzin te spuien hadden we ook.
Om op de mooie witte shadjes terug te komen; ik ontdekte laatst dat ze een gaatje aan de achterzijde van het staartje hadden. Schijnt bedoeld te zijn voor mini breekstaafjes. Kan het nog gekker?
Vertrouwen doe ik het nog niet; de shad heeft een actie die nauwelijks beter lijkt dan die van de gemiddelde tandenborstelsteel. Het lichtje is ook niet echt goed te zien. Jammer. Leek me nou net zo leuk!
Helaas kan 't de baars en snoek in de omgeving niet echt boeien. Ik krijg wel wat nazwemmers, net als op bijna alles wat ik probeer vanmiddag.
Redder van de dag bleek uiteindelijk nog de ouderwetsche worm. In dit geval aangeboden aan een dropshotmontage en zéér langzaam binnen gevist. Eén baars is mijn prijs.
Toch ben ik blij; lekker er uit geweest en de hoofdpijn is een stuk minder.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten