Op weg naar het water zie ik een dun en waterig zonnetje.
Een visser staat bij de sluis. We maken een praatje over de vangsten, bootjes en het Nieuwe Meer. Beide koesteren we de wens het Meer eens vanaf een andere kant te benaderen; vanuit een bootje dus.
Ook wonen we vlak bij elkaar, zo blijkt als we gegevens uitwisselen; wie weet kunnen we ooit eens wat nader kennismaken en samen vissen.
Dan vervolg ik mijn weg. Mijn doel is een paar baarzen te interesseren voor mijn shadjes. Ik heb mijn té hooggespannen verwachtingen al bijgesteld; de laatste weken zijn de vissen moeilijk te vinden is mijn ervaring.
Het Nieuwe Meer ligt er vandaag roerloos bij. Het water lijkt bedekt door een grijzige deken.
Elk stapje op het ponton zie je vertaald in rimpels. Ik neem geen risico en loop héél voorzichtig om trillingen te vermijden over de betonnen rand.
Het mocht niet baten; achter mij aan is een nieuwsgierige man aangelopen. "Ga je vissen?" riep 'ie straks al.
"Boem! boem!" dof klinken de schoenen op het ponton. De rust is even verstoord hier. Grote golven verspreiden zich en ook al is het water hier redelijk diep toch ben ik daar nooit zo blij mee.
Een loodkopje met een shadje en wat mestpiertjes verdwijnt langzaam naar beneden. Ik wacht op het slap vallen van de lijn. Tik! tik! tik! Zachtjes wipt het shadje op meer dan 3 meter diepte over de bodem. Het is hier kraakhelder; kan mijn aasje zién huppelen. Nóg een reden om me hier zeer rustig te houden; als ik de bodem kan zien kan de vis mij zéker zien. Ik blijf laag en beweeg langzaam... tik... tik...
helaas...het blijft stil. Zo rimpelloos als het water er bij ligt zo stil lijkt het ook ónder water. Ik werk de verschillende kantjes af, doe nog wat worpjes en fiets dan verder. Langs de ringvaart bij Sloten. Terrein wat voor mij nog vrij nieuw is. Beetje fietsen en verkennen. Het gemaal bij Lijnden wordt bezocht. Helaas heeft een beroepsvisser hier zijn fuiken vlakbij gezet. Bij vissen binnen 50m wordt meteen de politie gebeld staat er op een bord.
"Wat mag er nog wel" zucht ik. Een paar worpjes in deze omgeving nog wel gemaakt maar het levert allemaal niks op.
Ik rijd terug. Over niet al te lange tijd zal de schemering inzetten en eigenlijk wil ik het plekje waar ik vanmiddag begon nogmaals afvissen. Zéér langzaam vis ik de wormpjes over de grond langs het ponton.
Hé! Toch nog iemand thuis? Ik voelde een tikje! Ik laat het shadje zakken en tik het meteen weer omhoog.
Wéér voelde ik even wat maar net niet genoeg. Dat spelletje gaat nog even door totdat ik ineens, niet meer verwacht, met een zich krommend hengeltje in mijn handen sta.
Een baarsje. Niet groot, niet bijzonder misschien. Maar wel bijzonder fraai. Eén zo'n visje en meteen is de middag écht compleet. Een broertje komt ook nog even kijken. Dan is het afgelopen. Donker is het inmiddels geworden en ik fiets naar huis.
's Avonds een vervroegd verjaarsmaal; hert met aardappeltjes en kastanjes. De fles wijn ging op. Een goed besluit van zo'n mistige dag.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten