donderdag 25 november 2010

verbaa(r)sd...


Vanmorgen in Alkmaar; een ontmoeting tussen mijzelf en dit wel héél verbaasd kijkende baarsje...
Gelukkig bleef het niet bij deze ontmoeting en zijn er ook wat broertjes en zusjes komen spelen.

Om even na achten lieten René en ik onze shadjes los in het kanaal wat door Alkmaar loopt. Enkele minuten later komt de eerste baars vanonder een woonboot weg; 't is meteen een leuk visje en opgetogen trekken we even later weer verder.

                                     leuk begin van de dag!

Helaas, dit fraaie visje bleek één van de weinige baarzen die er zin in hadden vandaag. Het duurt wel zeker een half uur voor we de eerste knabbeltjes voelden bij een aantal dukdalven. Daar haken we verschilende visjes... heel eventjes maar vóór ze weer losschieten en ons gefrustreerd achterlaten. Ah! Wéér een visje en... !@#%&*!!  wéér is tie weg;! We zien ze vaak niet eens. Het doet ons een beetje denken aan zo'n grijper op de kermis; net als je denkt dat je een prijs hebt gescoord flikkert de boel weer naar beneden.

Toch lopen we geenszins te balen; het is erg leuk om samen te vissen, we zien de zon opkomen  boven de brug en het is beduidend minder koud dan het KNMI ons deed geloven. Al met al helemaal niet slecht!
                                                

Uiteindelijk mag ik dan toch nog twee minibaarsjes vangen . Een daarvan heeft even geposeerd en leek wat verbaa(r)sd dat ik 'm tijdelijk boven water bracht.

Dan vissen we een haventje af, zoeken op steigertjes, onder bootjes, maar niets mag baten; ze zijn er niet, lijkt het. We trekken verder het centrum in naar een oud grachtje. We kunnen hier niet al te lang meer vissen want half twaalf moeten we weer bij de auto staan; René heeft huiselijke verplichtingen.

In een half uurtje vissen we vruchteloos in dat grachtje, vrij ondiep en gezien het gebrek aan belangstelling in onze aasjes verwacht ik er niet veel meer van. Even nog denk ik er mee op te houden, 10 minuten voortijds en mijn vismaat te gaan aanmoedigen maar dan maak ik nog één worpje. En net als we even staan te kletsen vangen we allebei nog een leuke baars. De dag kón al niet meer stuk maar dit geeft toch wel een bijzondere glans, zo'n mooie afsluiting. Eigenlijk zouden we nu een soepie moeten gaan eten en dan weer doorvissen.
Allebei zouden we dat wel willen maar helaas...de tijd is op. We besluiten ter plekke om het volgende week nog 's over te doen. Misschien wel aan het IJ.
Onderweg naar het station telt René nog even alle baars op die we deze ochtend hebben gevangen; precies 100 cm!  Eén meter geluk met stekels...

                                                        geluk met stekels!                 

                                  en ook voor mij een prijs op de valreep!

2 opmerkingen:

  1. Lekkah Ap!
    Je wéét hoe ik over baars met mayonaise denk ;)
    Daar haal ik mijn neus niet voor op. Bijna altijd "catch and release" maar dat laatste mag ook wel eens in de koekepan!

    BeantwoordenVerwijderen